چکیده:
مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش رونده در سیستم اعصاب مرکزی می باشد که کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تأثیر قرار می دهد. گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد یکی از درمان های موج سوم رفتاری می باشد که منجر به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری های مزمن می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش: طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه بود. از افراد مراجعه کننده به انجمن ام اس سمنان 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. به منظور بررسی کیفیت زندگی بیماران از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران ام اس استفاده شد. گروه آزمایش تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد، طی ده جلسه قرار گرفت. پس از مداخله ی درمانی هر دو گروه مجدد پرسشنامه ها را تکمیل کردند و داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کو واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافته ها نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر وضعیت سلامتی، شدت فرسودگی، تأثیرات درد، سلامت روانی و ادراک موضوع مؤثر بوده، ولی تأثیری بر زمینه هایی حمایتی و رضایت جنسی نداشته است.
نتیجهگیری: براساس یافته های پژوهش حاضر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس میشود و به متخصصان بالینی پیشنهاد میگردد.
Introduction: Multiple sclerosis is a chronic
progressive disease of the central nervous system
that affects the quality of life of individuals.
Acceptance and commitment group therapy is one of
the treatments of the third wave of behavior therapy
that leads to improving the quality of life in people
with chronic diseases. The purpose of this study was
to investigate the effectiveness of acceptance and
commitment group therapy on improving the quality
of life in patients with multiple sclerosis.
Method: The present study use a semi-experimental
design, with a pretest-posttest and control group
paradigm. Among patients referred to the Semnan
MS Society, 30 patients were selected and
assigmented randomly to the research groups. The
Quality of Life Questionnaire was used to examine
quality of life of MS patients. The experimental
group received acceptance and commitment group
therapy in ten sessions. Following the therapeutic
intervention both groups were filled questionnaires
again and extracted data were analyzed by a
Multivariate Analysis of Covariance.
Results: The findings showed that the acceptance
and commitment group therapy was effective on the
health status, severity of burnout, pain effects, mental
health and perception of subject, whereas no effect
observed for supportive contexts and sexual
satisfaction.
Conclusion: Based on the findings of the present
study, acceptance and commitment group therapy
can improve the quality of life in the patients with
multiple sclerosis and is recommended to clinicians.