چکیده:
هدف: امروزه ویژگیهای دنیای معاصر منتج به اهمیت فزاینده اعتماد در بسیاری از حوزههای زندگی اجتماعی شده است، بهطوریکه توسعه جامعه مدنی، سرمایه اجتماعی و رشد و شکوفایی دموکراسی از محصولات بلافصل اعتماد هستند. در چنین جامعهای رسانههای جمعی نقش و رسالت مهمی بر عهده دارند و با اعتماد اجتماعی وارد روابط دوسویه میشوند. پژوهش حاضر در پی این میباشد که رابطه ابعاد اعتماد اجتماعی را با رسانههای جمعی در دو شکل داخلی (رادیو و تلویزیون و مطبوعات) و خارجی (رادیو ، ماهواره و اینترنت) مورد بررسی قرار دهد.
روش: پژوهش حاضر به صورت پیمایشی و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی و بهره گیری از پرسش نامه محقق ساخته صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه مازندران تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از جدول لین،400 نفر برآورد شده است.
یافتهها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین میزان استفاده از رسانههای خارجی با اعتماد میان فردی و تعمیمیافته رابطه معناداری مشاهده نشد، اما بین میزان استفاده از رسانههای داخلی با اعتماد بینفردی، تعمیمیافته و نهادی رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد، این در حالی است که بین رسانههای خارجی با اعتماد نهادی، رابطه معکوسی مشاهده شد.
نتیجهگیری: رسانههای داخلی باعث افزایش اعتماد اجتماعی و رسانههای خارجی باعث کاهش آن میشوند
خلاصه ماشینی:
"پژوهش حاضر در پی این میباشد که رابطۀ ابعاد اعتماد اجتماعی را با رسانههای جمعی در دو شکل داخلی (رادیو و تلویزیون و مطبوعات) و خارجی (رادیو ، ماهواره و اینترنت) مورد بررسی قرار دهد.
پوتنام(1995) یکی از علل کاهش سرمایه اجتماعی(که اعتماد اجتماعی و مشارکت مدنی از اجزای اصلی آن هستند) را استفاده از رسانههای جدید مثل تلویزیون و اینترنت میداند، این در حالی است که او ادعا میکند که خواندن روزنامه باعث افزایش سرمایه اجتماعی افراد میشود.
نتایج مندرج در جدول 3 نشان میدهد همبستگی چندگانه (R) معادل 43 درصد محاسبه شده که گویای این مطلب است که متغیرهای استفاده از مطبوعات و تلویزیون داخلی و استفاده از ماهواره و اینترنت بهطور همزمان 43 درصد با اعتماد اجتماعی ارتباط دارند.
نتایج تحقیق حکایت از رابطه مستقیم و معنادار بین استفاده از رسانههای داخلی(رادیو، تلویزیون و مطبوعات) و اعتماد اجتماعی و ابعاد اعتماد بینفردی، تعمیمیافته و نهادی دارد.
همچنین طبق نظریات لاسول و آلتشول یکی از دلایل دیگر شاید این باشد که چون در ایران مدیریت بر رسانههای جمعی مثل رادیو، تلویزیون و مطبوعات بر عهده مقامات دولتی میباشد؛ بنابراین سوگیری پیامها معطوف به تقویت و حمایت نهادهای داخلی است و سعی میشود با ارائه یک تصویر مثبت از عملکرد آنها، نسبت به آنها را افزایش دهد که این باعث افزایش بعد اعتماد نهادی میگردد.
نتایج تحقیق نشان میدهد که بین استفاده از رسانههای خارجی(رادیو خارجی، ماهواره و اینترنت) با اعتماد اجتماعی(و بعد اعتماد نهادی) رابطه معکوس و معنادار وجود دارد."