چکیده:
هدف: هدف از انجام این پژوهش آن بود که با تمرکز بر رویکرد سیستمی و نیز تئوری های نرم افزاری امنیت، چالشهای مختلف نظام آموزش عالی ایران و تاثیر آنها بر امنیت ملی و آسیب پذیری های امنیتی ایران بررسی و تحلیل شوند.
روش: این پژوهشبا روشتبیینی علی و تحلیلی انجام شده است.
یافته ها: آموزش عالی در ایران کنونی با چالشهای مهمی همچون: گسترش بی رویه کمی در غیاب توجه مکفی به کیفیت، گسستگی نسبی دانشگاه از جامعه و نیازهای آن، چیرگی ساختار بر عاملیت یا کنشگران فردی، رسوخ پذیری از ناحیه جریانات سیاسی و مناسبات قدرت بنیاد و عدم وجود زیرساختهای مکفی مالی و تجهیزاتی مواجه بوده است. این چالشها باعث شده اند که انتظارات از آموزش عالی در شکل مطلوب، برآورده نشوند. لذا استمرار این وضعیت، بر اقتدار و امنیت ملی، آسیب خواهد زد.
نتیجه گیری: آموزش عالی و دانشگاهها یکی از مهم ترین بنیانهای اقتدار ملی و امنیت ملی اند، لذا در این راستا بایستی از تمام ظرفیتهای علمی و پژوهشی دانشگاهها استفاده شود. اقتدار ملی و امنیت ملی صرفا با ابعاد شعاری، نمادین و تبلیغاتی حاصل نمی شود، بلکه نیازمند بسترسازی جدی سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، علمی و انگیزشی و برداشتن گامهای جدی و مستمر برای توسعه دانش و دانشگاههاست.
Objectives: The aim of this research is to explain and analysis the challenges of Iran’s higher education and its impact on national security and its susceptibility with systemic approaches and software theories of security.
Method: This research has been conducted with method of causal & analytical explanation.
Results: Supreme education in today Iran has been confronted with some fundamental challenges such as: much priority of quantitative dimension on qualitative ones، relative isolation of universities from society and its needs، dominancy of structure on agency and individual actors، penetrability of universities from political mainstreams and power-based relations and non-sufficient equipments. These challenges have been led to non-satisfaction of expectation for higher education in ideal form and so may be harmful to the national security.
Conclusion: Higher education and universities as one of the important foundations of national securities and so shall be used from all of its scientific and research capacities. The national authority and security is not attained with symbolic dimension and so necessitate the political، cultural، social، scientific and motivational procedures and serious and continuous actions for extension of knowledge and universities.
خلاصه ماشینی:
یافتهها: آموزش عالی در ایران کنونی با چالشهای مهمی همچون: گسترش بیرویۀ کمی در غیاب توجه مکفی به کیفیت، گسستگی نسبی دانشگاه از جامعه و نیازهای آن، چیرگی ساختار بر عاملیت یا کنشگران فردی، رسوخپذیری از ناحیۀ جریانات سیاسی و مناسبات قدرتبنیاد و عدم وجود زیرساختهای مکفی مالی و تجهیزاتی مواجه بوده است.
در این نوشتار، پرسش و مسئلۀ مهم آن است که با تمرکز بر موضوع امنیت ملی، نظام آموزش عالی در ایران با چه چالشهایی مواجه است؟ فرضیۀ تحقیق آن است که آموزش عالی در ایران کنونی با چالشهای مهمی همچون: گسترش بیرویۀ کمی در غیاب توجه مکفی به کیفیت، گسستگی نسبی دانشگاه از جامعه و نیازهای آن، چیرگی ساختار بر عاملیت یا کنشگران فردی، رسوخپذیری از ناحیۀ جریانات سیاسی و مناسبات قدرتبنیاد و عدم وجود زیرساختهای مکفی مالی و تجهیزاتی مواجه بوده است.
در پاسخ به این پرسش، باید گفت که اقتدار ملی و امنیت ملی صرفا با ابعاد شعاری، نمادین و تبلیغاتی حاصل نمیشود؛ بلکه نیازمند بسترسازی جدی سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، علمی و انگیزشی و برداشتن گامهای جدی و مستمر برای توسعۀ دانش و دانشگاهها و استفادۀ جدی و کاربردی از آنها برای توسعه و نهادینهسازی «جامعۀ دانشبنیان»<FootNote No="29" Text=" Knowledge-Based Society"/> است.
(همان: 7-6) محمد فرهادی، وزیر وقت علوم، تحقیقات و فناوری نیز یکی از مهمترین چالشهای آموزش عالی را پهناور شدن این نهاد در یک نظام بسته ذکر میکند؛ به طوری که اکنون تعداد مؤسسات آموزش عالی در ایران به بیش از دو هزار مؤسسه افزایش یافته که این رقم، بسیار تعجببرانگیز و چالشبرانگیز از حیث امنیت ملی است<FootNote No="37" Text=" http//:www.