چکیده:
تفسیر قرارداد یکی از حوزههای مشکل در قراردادهاست. اصول زیادی برای تفسیر قرارداد ارائه شده است. در نظامهای مختلف حقوقی تقریبا اصول تفسیر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از اصول ارائه شده برای تفسیر قرارداد، کشف حقیقت بر اساس اراده طرفین است. مرسوم است بین اراده اشخاص (دورنی و بیرونی) در حوزه قراردادها، تعارض بوجود میآید. تعارض بوجود آمده از اراده وقعی و اعلام شده اشخاص نشات میگیرد. در غالب سیستمهای حقوقی تفسیر قرارداد و حل تعارض با ترجیح اراده درونی و واقعی میباشد به نوعی که اگر ثابت شود قصد واقعی طرفین غیر از آن چیزی بوده است که بیان نمودهاند، اراده واقعی مرجح خواهد بود، چیزی که اخلاق نیز آن را میپذیرد. و این موضوع در فقه، حقوق ایران و حقوق اتحادیه اروپا مورد پذیرش قرار گرفته است. از طرفی حقوق انگلستان رویکردی متفاوت از سیستمهای فوق دارد هر چند این احتمال وجود دارد که در بعضی موارد اخلاق این تفسیر را نپذیرد.
Contract interpretation is one of the problem areas in the contracts. There are many basics for interpreting the contract. Approximately the principles of interpretation have been considered in various legal systems. One of the principles presented for interpreting the contract is the discovery of the truth based on the will of the parties. It is customary to create conflict between the will of the individuals (dominant and externally) in the field of contracts. Conflict arises from the real and declared will of individuals. In most legal systems، contract interpretation and conflict resolution are preferable to real and inner will، in such a way that if true، the true intention of the parties is other than that which has been expressed، the real will will be preferred، which ethics also accepts. And this issue has been accepted in jurisprudence، Iranian law and EU law. On the other hand، English law has a different approach to these systems، although it is possible that ethics will not accept this interpretation in some cases. In the current research، regardless of the views of researchers in this field، the actual and internal will، with moral justification، is preferred to the will expressed.
خلاصه ماشینی:
در غالـب سیسـتم هـای حقـوقی تفسـیر قـرارداد و حـل تعارض با ترجیح اراده درونی و واقعی می باشد به نوعی که اگر ثابت شود قصد واقعی طـرفین غیـر از آن چیزی بوده است که بیان نموده اند، اراده واقعی مرجح خواهد بـود، چیـزی کـه اخـلاق نیـز آن را می پذیرد.
سخن گزافه ای نخواهد بود اگر گفته شود معنای حقـوقی تفسـیر رابطه ی نزدیکی با مفهوم لغوی دارد و در حقوق و فقه نیز همانند علم لغت ، تفسیر همان تبیین و توضیح مطلب است .
دادگاه ها نیز به دنبال اراده واقعی طرفین هستند، اما سوالی که مطرح میشود این است که کدام اراده مرجح خواهد بود؟ آنچه در ضمیر شخص وجود داشته است یا آنچـه کـه اعلام شده و اراده ظاهری نامیده میشود؟ دو دیدگاه متفاوت وجود دارد که بیان میشوند.
آنچه که نظریه فوق را از نظـر اخلاقـی توجیه میکند و تفسیر قرارداد باید براساس نظریه اراده واقعی باشد این اسـت کـه خـوردن مـال دیگران به باطل ، درست نیست و انسان از آن منع شده است .
دقت در ماده فوق بیانگر این است که در اصول حقوق قراردادها اروپـایی، تفسـیر براسـاس قصد واقعی و درونی متعاقدین صورت میگیرد و اراده باطنی باید مد نظر قضات باشد.
این نویسنده حقوق چنین بیان میدارد که هرچند اراده طرفین سازنده عقد و منبع تعهـد است ، اما اعلام اراده دارای ارزش بوده و باید مورد توجه دادرس قرار گیرد.