چکیده:
در جهان متغیر و متحول امروزی اگر سازمانها بخواهند به اطلاعاتی که از قبل داشته اند بسنده کنند پایدار
نخواهند ماند. کلید حل مشکلات سازمانها، یادگیری است و سازمانهایی موفق هستند که سریعتر از دیگران
یادگیرنده و حرکت کنند. از طرفی موسسات آموزش عالی به واسطه پیشرفتهای تکنولوژیکی در عرصه
اطلاعات به عنوان یکی از اعضای جامعه اطلاعاتی تلقی میشوند و بیش از هر زمان دیگری به مهارتها و
قابلیتهای مناسب برای انتقال و تسهیم دانش و به کارگیری آن نیازمند.
خلاصه ماشینی:
"علی رغم این تحولات در شرایط موجود؛ اغلب موسسات آموزش عالی ایران برنامه های خود را بر اساس اصل دانستن تدوین و اجرامی کنند؛ در حالی که مدارک و تجارب مختلف نشان می دهد که دانش و دانستن مسئله مهمی در توسعه پایدار نیست ؛ بلکه مشکل شکاف بین دانستن و عمل کردن است (٢٠٠٠ , .
بنابراین ، با پیدایش عصر جدید و نوین سازمانی، امروزه تنها سازمانهایی که تفکرات بزرگ (بدون توجه به اندازه ظاهری) دارند از نظر کارکردی موفق و در عرصه رقابت پیش گیرنده و درنظام سازمان و مدیریت پویا و اثربخش می باشند، همچنین سازمانهای یادگیرنده به عنوان مقصدی برای این نظام سازمانی، ریشه در تغییرات سریع و تحولات شدید محیطی دارد که ضرورت و اهمیت آنها را تبیین می نماید (الحسینی، ١٣٨٠، ص ٢٥٧).
نقش سازمان یادگیرنده در موسسات آموزش عالی: پرداختچی (٢٠٠٥ ,Pardakhtchi) به نقل از واین و سیسیل معتقد است که اگر آموزش عالی میخواهد موتور محرکه جوامع در عصر دانش و اطلاعات باشد؛ دانشگاه ها باید از ویژگیهای یادگیرنده برخوردار شوند و در این زمینه باید موارد زیر را مدنظر قرار دهند: - امر تدریس ؛ یادگیری و تحقیق را به طور مداوم توسعه دهند و تقویت کنند.
بهروزی، فرخ نواد و امیراحمدی(١٣٨٩) در تحقیقی با عنوان بررسی عامل های مؤثر بر تمایل اعضای سازمان های فرهنگی آموزشی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده نشان دادند که : بین عواملی چون داشتن رهبران آگاه در سازمان ، ساختار پویا، تشویق به خلاقیت و نوآوری، بینش مشترک، کار گروهی و تعاون ، واگذاری اختیار، ارتباط مستمر با محیط پیرامون و میزان تمایل کارکنان برای تبدیل سازمان خود به سازمانی یادگیرنده رابطه ای معنی دار در سطح اطمینان ٣٥ درصد وجود دارد."