چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بازآفرینی بافت های فرسوده شهری در توسعه گردشگری منطقه یک با رویکرد توصیفی - تحلیلی مبتنی بر منابع اسنادی- پیمایشی تدوین شده است ، ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته در طیف پنج گزینه ای لیکرت بوده است ، نتایج تحقیق نشان داد تغییر در سیاست های مدیریت شهری در بافت فرسوده منطقه یک و تقویت زیرساخت های کالبدی به همراه تاکید بر عوامل اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی بر رونق گردشگری شهری در بافت تاریخی منطقه یک اثرگذار است . نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد؛ عوامل مدیریتی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر توسعه گردشگری شهری در بافت تاریخی منطقه یک کلانشهر تهران است و پس از آن عوامل اجتماعی و فرهنگی، عوامل کالبدی و عوامل اقتصادی با توجه به مقدار میانگین رتبه ، به ترتیب در رده های پس از آن ، قرار دارند.
خلاصه ماشینی:
نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد؛ عوامل مدیریتی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر توسعه گردشگری شهری در بافت تاریخی منطقه یک کلانشهر تهران است و پس از آن عوامل اجتماعی و فرهنگی، عوامل کالبدی و عوامل اقتصادی با توجه به مقدار میانگین رتبه ، به ترتیب در رده های پس از آن ، قرار دارند.
در رویکرد بازآفرینی توجه به حفظ ارزش های فرهنگی و حفظ ثروت های بومی و تاریخی، انتقاد از ساخت و سازهای دارای یک نوع کاربری به جای کاربری های متعدد، توجه به اقدامات کیفی به موازات اقدامات کمی، مشارکت گره های اجتماعی در فرایند بازآفرینی و غیره مشهود می باشد (پوراحمد و همکاران ، ١٣٨٩: ٧٤) بازآفرینی از طریق بهبود حیات محیطی ، اقتصادی و اجتماعی شهر به دست می آید و طیف وسیعی از فعالیت ها را توصیف می کند که زندگی جدیدی به مناطق فرسوده و کهن شهر می بخشند و بدین لحاظ باعث تجدید حیات ساختمان ها، زیرساخت ها، تاسیسات شهری و محیط ساخته شده می شود و منجر به توسعه مجدد ساختارهایی می گردد که پایان عمر مفیدشان فرارسیده است (گاردینی به نقل از عندلیب و همکاران ، ١٣٩٢) در حالت کلی بازآفرینی سعی دارد با بررسی موقعیت ، شرایط محیطی ، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی به تجدید حیات مکان هایی بپردازد که به مرور زمان فرسوده شده و کارایی لازم را ندارند، همچنین به نحوی که احیای کالبدی و عملکردی توامان به وقوع بپیوندد، باعث افزایش کیفیت های محیطی میگردد.