هبة الله شیرازی مقاله

"همه وقت با حرمت و جاه زندگی میکرد در تشیع و دوستی خاندان پیغمبر و اولاد فاطمه زهراء سلام الله علیها علنا خودداری نداشت ابن کثیر شامی مولف البدایة و النهایة که بنظر ناصبی متعصبی میآید در حوادث سال 402 هجری گوید «در رجب و شعبان و رمضان این سال وزیر فخر الملک صدقات بسیار بفقراء و مساکین و مقیمین‌ مشاهد و مساجد داد و خلق بسیاری ازمحبوسین را آزاد کرده و در هیجدهم ذیحجه در این سال‌ شیعه بدعتی را که در این روز(عید غدیر خم)معمول میداشتند عمل نموده دکانها را تمام زینت‌ کردند و بواسطه مساعدت وزیر ابو غالب بر وافض اذن داد آن بدعت شنیع و فضیحت عجیب خود را که عبارت از عزاداری و کریه و نوحه و آویختن پلاس میان بازارها و بستن دکاکیز از صبح‌ تا شام باشد با دور زدن زنها با سر و روی برهنه در میان بازار و کوچه‌ها در حالیکه روی خود را می‌کندند و نوحه‌خوانی میکردند بعنوان عزای حسین بن علی معمول دارند خداوند جزای خیر باو ندهد و در قیامت رویش را سیاه کند»ابو غالب در سال 407 هجری مورد خشم سلطان‌ الدولة واقع شد."