چکیده:
پژوهش پیشرو تحت عنوان «مسئله ولایت فقیه در طول تاریخ غیبت» میباشد. چرا که بحثی که گاها مطرح میشود این است که ولایت فقیه چیزی جدید الحداث است و در زمانهای قبل نبوده و در زمانه الان انقلاب اسلامی مطرح شده و تحکیم یافته است ولی در این مبحث و مقاله حاضر قصد بر آن است تا به روش توصیفی-تحلیلی اشارهای به ریشه تاریخی داشته باشیم که بحث ولایت فقیه نه تنها بحث جدیدی نیست بلکه قدمتاش در طول تاریخ اسلام است و بعد از غیبت حضرت ولی عصر (عج) بصورت جدیتر مطرح است و زمینه حکومتی آن برقرار نشده بود تا زمانه انقلاب اسلامی که زمینه حکومتی ولایت فقیه جلوه مینماید. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که بحث ولایت و سرپرستی و حاکمیت بر مردم مخصوص خداوند متعال بوده و خداوند به پیامبرش تنفیذ نموده و تمامی مسلمانان موظف به اطاعت بوده و حق تمرد و تخلف از دستورات او را ندارند.
خلاصه ماشینی:
به این معنا که تمام اختیارات و مسئولیتهایی که امام معصوم (ع) بر عهده دارد، در زمان غیبت از آن فقیه جامعالشرایط است و در طول تاریخ غیبت این موضوع برقرار بوده و بحث ولایت فقیه برخلاف تصور عدهای که فکر میکنند موضوع جدیدی است، موضوع جدیدی نیست و در تمام طول تاریخ غیبت، تمام علما و فقها در قرون مختلف بر حکومت توسط فقیه و بر ولایت مطلقه فقیه اعتقاد داشته و اصرار داشتهاند و هرگاه امکانی به لحاظ اعمال آن یافتهاند بیدرنگ به آن پرداختهاند ولی زمینه حکومت میسر نشد و فقط در زمان انقلاب اسلامی این زمینه حکومت بوجود آمده است و فقهای بزرگ شیعه ولی فقیه را منصوب از طرف امام معصوم و تنفیذ شده امام زمان میدانستهاند نه منصوب و مأذون از جانب مردم.
ولایت فقیه یا حاکمیت اصلح در عصر غیبت: این دلیل نیز دارای مقدمات زیر است: ولایت بر اموال و اعراض و نفوس مردم، از شئون ربوبیت الهی است و فقط با نصب و اذن خدای متعال، مشروعیت مییابد که خداوند این حق قانونی را به پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) داده است و در زمانی که مردم از وجود رهبر معصوم محروماند، یا باید خدای متعال از اجرای احکام اجتماعی صرفنظر کرده باشد، یا اجازه اجرای آن را به کسی که اصلح از دیگران است، داده باشد (نجفی،بیتا: 96).
ج) ولایت مطلقه فقیه ولایت مطلقه فقیه به این معنا که تمام اختیارات و مسئولیتهایی که امام معصوم (ع) برعهده دارد، در زمان غیبت از آن فقیه جامعالشرایط است، در واقع یعنی قائل شدن به ولایت نهگانه فقیه که برای امامان معصوم نیز ثابت شده است که عبارت است از: «ولایت در پذیرش، ولایت در فتوا، ولایت در اطاعت، ولایت در قضا، ولایت در اجرای حدود، ولایت در امور حسبیه، ولایت در تصرف (اموال و نفوس)، ولایت در زعامت سیاسی، ولایت در اذن و نظارت» (www.