خلاصه ماشینی:
"در سال 1372 با حضور برخی نویسندگان انجمن ادبی«جمعه»را در نجفآباد منتشر کرد و دومین مجموعه داستانش با عنوان من ویران شدهام در سال 1381 چاپ و منتشر شد و سرانجام در نیمه اول سال 1384 نخستین رمان احمد بیگدلی با عنوان اندکی سایه به چاپ رسید که جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش ادبیات داستانی را برای او به ارمغان آورد.
راستش وقتی فهمیدم اندکی سایه برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش ادبیات داستانی شده است خودم بیشتر از بقیه غافلگیر شدم.
شما بعد از درذیافت جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در مصاحبههای متعدد بارها اشاره کردهاید که رمان اندکی سایه را چندین بار بازنویسی کردهاید.
در نوشتن رمان اندکی سایه و ظاهرا تکنیکهای زیادی به کار گرفته شده؛از ارجاعات پیدرپی بیرونی گرفته تا مخاطب قرار دادن خواننده و سایر ساختارهایی که با کلیت قصه عجین شده است.
شما علاوه بر شگردهای روایتی از نوآوری در زبان هم بهره بردهاید؟آیا فکر نکردید این مسائل ممکن است باعث ریزش مخاطبان آثارتان بشود و در مجموع نوآوریهای شما،آثارتان را در ردیف نوشتههای متفاوت قرار بدهند؟ من بارها به این موضوع اشاره کردهام که به زبان اصیل فارسی علاقه فراوان دارم،اما برای به کار گرفتن آن تعصب خاصی ندارم.
برای نویسندگانی که علاقهمند با استفاده از ظرفیتهای نهفته زبان فارسی در داستان هستند، شما چه توصیهای دارید و اصلا نویسنده چطور میتواند این کار را انجام بدهد؟ بهنظر من نویسنده نباید به قصد زنده نگه داشتن زبان و ادبیات فارسی و استفاده نابه جا از کلمات کهنه،باعث قطع ارتباط خواننده با داستان شود."