چکیده:
کار در کارگاههای صنعتی و انجام فعالیتهای سنگین بر سلامت کارگران تاثیر داشته و به لحاظ آسیبهایشغلی مخاطرات فراوانی را برای آنان به همراه دارد. از آنجایی که در واحدهای صنعتی کارهای متفاوتی بهلحاظ بار ارگونومیکی و نیز سختی کار وجود دارد، می توان با ایجاد یک برنامه چرخش کار، آسیبهایشغلی را کاهش داد. در این مقاله با استفاده از رویکرد تبدیل، مساله زمانبندی گردش کار ارگونومیکی بهمساله ماشینهای موازی تبدیل شده تا از روشهای حل دقیق آن )مانند روش شاخه و کران( استفاده شود. باتوجه به تبدیل انجام شده، استفاده از حد پایینهای ارائه شده برای مساله زمانبندی ماشینهای موازی برایروش حل شاخه و کران مورد استفاده قرار گرفت. هدف اصلی تهیه جدول زمانی مطلوب برای گردش شغلیکارکنان با رویکرد مهندسی عوامل انسانی به منظور کمینه کردن بیشینه بار ارگونومیکی موجود روی کارکنانمی باشد . در اینجا با توجه به تبدیل انجام شده، حد پایینی ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
به باور بهادری و رادویلسکی (2006) استفاده از قواعد بسیار ساده و غیر ابتکاری مانند اختصاص کارهای مختلف نسبت به آنچه در دوره گذشته توسط اپراتور انجام شده است، به بهبود عملکرد نمیانجامد و لازم است مدلهای مبتنی بر قواعد مبتکرانه توسعه داده شود، به نحوی که با اصلاح شیوه زمانبندی کارها، بهبود عملکرد نیز حاصل شود.
با توجه به ماهیت مساله تعیین چگونگی گردش شغلی، مدلهای عمومی آن که تحت عنوان مساله زمانبندی گردش شغلی<FootNote No="92" Text="- Ergonomic Job Rotation Problem (EJRP)"/><FootNote No="13" Text="- Ergonomic Job Rotation Problem (EJRP)"/> شناخته میشوند از نوع مدلهای تخصیص چند دورهای میباشند که با فرض استقلال تخصیص کارها به هر اپراتور، فضای موجه جوابها که شامل گزینههای زمانبندی گردش شغلی است به شدت بزرگ خواهد بود و به این ترتیب استفاده از رویکردهای برنامهریزی ریاضی برای حل مدل خصوصا در مورد مسایل با ابعاد بزرگ غیر عملی بوده و توسعه روشهای جستجوی ابتکاری را ضرورت میبخشد (اسکینر و کرت، 2007).
مرور ادبیات مساله زمانبندی گردش شغلی یکی از زیر مجموعههای مساله زمانبندی منابع انسانی است که هدف آن تخصیص کارها به اپراتورها طی دورههای زمانی مشخص است، به نحوی که هزینههای ناشی از تخصیص شامل هزینههای انجام کار و هزینههای فرصت کمینه شود.
تبدیل برای تبدیل مساله EJRSP به مساله ماشینهای موازی، نمود دوم از مساله زمانبندی گردش شغلی ارگونومیکی انتخاب شده است که در آن مدل ارائه شده با فرضیات زیر مورد توجه است: تعدادکارها از تعداد اپراتورها بیشتر است لذا به هر اپراتور در هر دوره برنامهریزی حداقل یک کار تخصیص مییابد.