چکیده:
تحریمهای بینالمللی به ویژه در نوع اقتصادی از متغیرهای مهمی است که میتواند تاثیرات چشمگیری بر امنیت ملی دولتهای هدف بر جای گذارد. این مقاله آسیبهای اقتصادی-امنیتی ناشی از تحریمهای بینالمللی در جریان مناقشه هستهای منتهی به برجام را در ایران مورد تحلیل قرار میدهد. سوال اصلی مقاله این است که تحریمهای چندجانبه و یکجانبه بینالمللی در دوره مناقشه هستهای پیشابرجام چه تبعاتی در اوضاع اقتصادی-امنیتی ایران به جای گذاشتند. در پاسخ، فرضیه مقاله این است که گسترش تحریمهای بینالمللی به تبع تطویل مناقشه هستهای از طریق ایجاد بیثباتی اقتصادی، گسترش فساد اقتصادی، افزایش انزوای بینالمللی، و تشدید نارضایتی عمومی به اقتصاد و امنیت ملی ایران آسیب زدند. این فرضیه به لحاظ نظری متکی بر این آموزه رئالیستی است که تحریمهای اقتصادی اگرچه با چارچوبهای اقتصاد جهانیشده لیبرال مغایرت دارند، اما سلاحی اساسی برای تحکیم نظم بینالمللی لیبرال به شمار میروند. برای مقاله حاضر فرضیه مذکور را به نحو تحلیلی-تبیینی بررسی میکند. تلاش خواهد شد از معتبرترین دادههای موجود استفاده شود.
International sanctions are important factors affecting the national security of target states. The present article deals with the impacts of pre-JCPOA nuclear-related sanctions on the Iran' economic security. The main claim in the article is that following the continuation of unresolved tensions over the nuclear program and the increasing international sanctions, Iran's security was damaged because of creating economic instability, spreading economic corruption, increasing international isolation of Iran, and rising anti-government dissidents across the country. The argument is based on the realist international theory according which international sanctions are foreign policy tools of nation-states.
خلاصه ماشینی:
در پاسـخ ، فرضیه مقاله این است که گسترش تحریم های بین المللـی بـه تبـع تطویـل مناقشـه هسته ای از طریق ایجاد بیثباتی اقتصادی، گسترش فساد اقتصادی، افزایش انـزوای بین المللی، و تشدید نارضایتی عمومی به اقتصاد و امنیت ملی ایـران آسـیب زدنـد.
در این چارچوب ، سـؤال مقاله حاضر مطرح میشود: تحریم های چندجانبه و یکجانبه بین المللی در دوره مناقشـه هسته ای پیشابرجام چه تبعاتی در اوضاع اقتصـادی-امنیتـی ایـران بـه جـای گذاشـتند؟ فرضیه مقاله این است که گسترش تحـریم هـای بـین المللـی در نتیجـه تطویـل مناقشـه هسته ای از طریق ایجاد بیثباتی اقتصـادی، گسـترش فسـاد اقتصـادی، افـزایش انـزوای بین المللی، و تشدید نارضایتی عمومی به امنیت ملی ایران آسیب زدند.
این تحریم هـا در قالـب تصـمیمات مختلفـی شـامل فرمـان اجرایـی ١٣٥٩٠ در نوامبر ٢٠١١، قرار دادن ایران در لیست کشورهای تحت مجازات طبق قانون مـیهن پرسـتی آمریکـا (بخـش ٣١١) در نـوامبر ٢٠١١، قـرار دادن ایـران تحـت شـمول مجازات های قانون اختیار دفاع ملی (National Defense Authorization Act) برای سال مالی ٢٠١٢ (بخش ١٢٤٥) در دسـامبر ٢٠١١، فرمـان اجرایـی ١٣٥٩٩ در فوریـه ٢٠١٢، فرمان اجرایی ١٣٦٠٦ در آوریـل ٢٠١٢، فرمـان اجرایـی ١٣٦٠٨ در مـی ٢٠١٢، فرمـان اجرایی ١٣٦٢٢ در ژوئیه ٢٠١٢، قانون کاهش تهدیـد ایـران و حقـوق بشـر سـوریه در آگوست ٢٠١٢، فرمان اجرایی ١٣٦٢٨ در اکتبر ٢٠١٢، قـانون آزادی و مقابلـه بـا اشـاعه ایـران در ژانویـه ٢٠١٣، و فرمـان اجرایـی ١٣٦٤٥ در ژوئـن ٢٠١٣ تنظـیم و بـه اجـرا درآمدند.