چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بازی درمانی والد ـ کودک بر کاهش افسردگی کودکان مبتلا به سرطان، استرس ادراک شده مادران آن ها و بهبود رابطه والد ـ کودک به انجام رسید. تعداد 14 کودک، با روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان دکتر شیخ مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 7 نفره مداخله و کنترل گمارش شدند. مادران در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به مقیاس استرس ادراک شده (PSS) و مقیاس ارتباط والد کودک (PCRS) و کودکان به پرسش نامه افسردگی کودک (CDI) پاسخ دادند. هر زوج مادر و کودک در گروه آزمایشی 8 جلسه بازی درمانی والد ـ کودک را به صورت فردی دریافت کردند. داده ها با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. افسردگی کودکان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت. هم چنین رابطه والد کودک در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهبود پیدا کرد، اما در متغیر استرس ادراک شده، بین مادران گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری یافت نشد. بازی درمانی والد ـ کودک می تواند بر کاهش نشانگان افسردگی کودکان مبتلا به سرطان و بهبود رابطه این کودکان و والدین شان موثر باشد، اما این نوع درمان کاهش محسوسی در استرس ادراک شده مادران ایجاد نمی کند.
خلاصه ماشینی:
اثربخشي بازي درماني والد ـکودک بر کاهش نشانگان افسردگي کودکان مبتلا به سرطان، کاهش استرس ادراک شده مادران و بهبود رابطه والد ـ کودک The Effectiveness of Parent-Child Play Therapy on Decreasing Depression Symptoms in Children with Cancer, Decreasing Perceived Stress on Their Mothers and Improving Parent-Child Relationship رويا سادات علويان .
AbdeKhodaee, Ph. D دانشيار گروه روانشناسي دانشگاه فردوسي مشهد دريافت مقاله : ٩٥/٢/١ 1 دريافت نسخه اصلاحشده : ٩٥/٧/١١ پذيرش مقاله : ٩٥/٧/١٣ چکيده پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بازي درماني والد ـ کودک بر کاهش افسردگي کودکان مبتلا به سرطان، استرس ادراک شده مادران آنها و بهبود رابطه والد ـ کودک به انجام رسيد.
پژوهش هاي متعددي در زمينه بازيدرماني انجام شده است که حکايت از تأثيرگذاري آن بر طيف وسيعي از اختلالات روانشناختي و مشکلات رفتاري و عاطفي از جمله اضطراب، فزونکنشي و نقص توجه ، افسردگي و سوگ کودکان دارد (براتون و همکاران، ٢٠٠٥؛ جونز و لندرث٢٠، ٢٠٠٢؛ جنتيان، نوري، شفتي ، مولوي، سماواتيان ٢١، ١٣٨٧؛ ري، اسکاتلکورب و تي ساي ٢٢، ٢٠٠٧؛ رضايي ، پيوسته گر، قديري ٢٣، ١٣٩١؛ جلالي ، آقايي ، مولوي و کاراحمدي ٢٤، ١٣٨٧؛ محمودي قرايي ، بينا، ياسمي ، امامي و نادري ٢٥، ١٣٨٥).
يافته ديگر پژوهش حاضر بيانگر اين امر بود که بازيدرماني والد ـ کودک نتوانست استرس ادراک شده مادران کودکان مبتلا به سرطان را به طور معنادار کاهش دهد.
Pek, Chan, Yeoh, Quah, Tan & Aung 35.
Barakat, Kazak, Meadows, Casey, Habibi Askarabad Meeske & Stuber 37.
Khanjari, Seyedfatemi, Borji & adkhani & Farzi Haghani 40.
Mahmoudi Gharaei Bina, Yasemi, abadi, Payami Bousari & Kashshafi Emami & Naderi 62.