چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش خوددلگرمسازی شوناکر بر احساس تنهایی و بهزیستی روانشناختی بود. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم دوره متوسطه دوم شهر خرمآباد در سال تحصیلی 96-1395 بود. بهمنظور اجرای پژوهش غربالگری انجام گرفت که بر اساس نمرات به دست آمده 30 نفر از دانشآموزانی که نمره آنان در مقیاس احساس تنهایی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین و در عین حال نمره آنان در مقیاس بهزیستی روانشناختی یک انحراف معیار پایینتر از میانگین بود بهصورت تصادفی بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید. سپس نمونه منتخب بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جسله 90 دقیقهای به مدت 2 ماه تحت آموزش خوددلگرمسازی قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل مقیاسهای احساس تنهایی راسل و همکاران (1980) و بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بود. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از شاخصهای آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد، آموزش خوددلگرمسازی موجب کاهش احساس تنهایی و افزایش بهزیستی روانشناختی درگروه آزمایش شده است. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان گفت آموزش خوددلگرمسازی بهعنوان یک مهارت میتواند باعث کاهش احساس تنهایی و بهبود بهزیستی روانشناختی دانشآموزان گردد. لذا، چنین برنامهای بهمنظور کاهش احساس تنهایی و ارتقاء بهزیستی روانشناختی دانشآموزان جهت ایجاد و حفظ سلامت روانی بیشتر در آنان به مسئولین آموزشوپرورش توصیه میگردد.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان داد، آموزش خوددلگرم سازی موجب کاهش احساس تنهایی و افزایش بهزیستی روان شناختی درگروه آزمایش شده است .
بر اساس یافته های پژوهش میتوان گفت آموزش خوددلگرم سازی به عنوان یک مهارت میتواند باعث کاهش احساس تنهایی و بهبود بهزیستی روان شناختی دانش آموزان گردد.
بنابراین ، با توجه به اهمیت بهزیستی روان شناختی و احساس تنهایی و تأثیرات دلگرمی؛ و همچنین با در نظر داشتن این که افراد دلگرم دیدی مثبت و واقع گرایانه به خود و دیدی مثبت و واقع گرایانه به دیگران دارند، این مسئله مطرح میشود که آیا آموزش خوددلگرم سازی شوناکر بر کاهش احساس تنهایی و بهبود بهزیستی روان شناختی دانش آموزان مؤثر است ؟ روش پژوهش روش این پژوهش با توجه به اهداف و ماهیت آن ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه گواه بود.
Singer, B (رجوع شود به تصویر صفحه) همان طور که جدول ٢ نشان میدهد میانگین نمرات احساس تنهایی و بهزیستی روان شناختی در مرحله پیش آزمون برای گروه آزمایش به ترتیب برابر با ٤٧/٦٦ و ٦٧/٦ است که پس از انجام آموزش خوددلگرم سازی این مقادیر تغییر پیدا نموده است و به ترتیب برابر با ٤٢/٨ و ٧٨/٤ است .
به منظور تعیین این که در کدام یک از متغیرهای بهزیستی روان شناختی و احساس تنهایی تفاوت معنیداری بین گروه های آزمایش و گواه وجود دارد از آزمون کوواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج آن در جدول ٧ ارائه گردیده است .
یافته دیگر پژوهش حاکی از این بود که آموزش خودلگرم سازی بر بهبود بهزیستی روان شناختی دانش آموزان مؤثر است .
در مجموع نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر احساس تنهایی و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان بود.