خلاصه ماشینی:
بر عجم دارد که زبان او را درک نمیکنند».
این بود نمونهای از گفتههای ابن راوندی در کتاب الزمرد که المؤید فی الدین شیرازی در مجالس خود آورده و آنها را پاسخ گفته و او تصریح میکند که ابن راوندی این کتاب را از براهمه گرفته و در آن ادله مثبتان و منکران نبوت را ذکر کرده است و چون ادله مثبتان همانست که مؤمنان از مسلمانان میگویند لزومی ندارد که تکرار شود لذا بنقل ادلهء منکران و پاسخ آنها اکتفا میشود.
در پایان کتاب گوید:ابن راوندی که دفاع از گفته براهمه را بعهده گرفته ثمرهء دنیوی آن خواری و قتل و بهرهء اخروی آن رسوائی و لعن است و سپس این آیه را دربارهء او میآورد «قل هل ننبئکم بالاخسرین اعمالا الذین ضلّ سعیهم فی الحیاة الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا» 1(پایان) (1)-من تاریخ الالحاد فی الاسلام،عبد الرحمن بدوی،صفحه 98.
توضیح آنکه عبد الرحمن بدوی مقالهء پول کراوس را درباره ابن راوندی که در مجلهء مطالعات شرقی بزبان آلمانی نوشته بزبان عربی ترجمه کرده است.
علی اصغر کشاورز-گرگان مرگ جوانی سؤال کردم کز این سیاه کردنِ موی پس از سپید شدن گو چه مدعا داری؟ جواب گفت به تن کردمش لباس سیاه که تا بمرگِ جوانی کند عزاداری