خلاصه ماشینی:
"سید عبدالحمید غیائی استاد سابق دانشکدهء علوم معقول و منقول و قاضی دیوان کشور در 16 دیماه 41 برحمت ایزدی رسید.
قطعه‌ای در رثاء و مادهء تاریخ وفات استاد فقید گفته‌ام که بمناسبت سر سال درگذشت برای چاپ تقدیم میدارم و خواهشمندم در شمارهء دهم دیماه 1332 امر به انتشار فرمائید که تجلیل و یادبود خادمان و علم و ادب خدمتی است بدانش و فرهنگ..
» حکیم گفت خرد قفل علم راست کلید کند مقدمهء علم را خرد تمهید ولی وثیقهء علم و خرد بود تقوی چو نیست تقوی نبود ز علم و عقل امید چو این فضایل باشند مجتمع در نفس ز رحمت ازلی آیدش هزار نوید من این فضایل دیدم به اوستاد خودم که داشت آئینه جان ز نور علم سپید حمید خصلت بود و ز نسل پیغمبر غیائی آنکه ورا بود نام عبد حمید عروس فضل بتن رخت سوک و ماتم کرد چو رخت بست ز دنیای دون فقید سعید چهل یک از پس سیصد پس از هزار گذشت به ماه دی که حیاتش بانتها برسید سعید بود که دریافت او سعادت علم وحید بود به فضل و به فضل بود وحید مخلد است به آثار نیک در عالم به نام نیکو گشته است زندهء جاوید مجلهء یغما چاپ این نامه و اشعار از دی به بهمن افتاد."
(
, 
, 
)
