چکیده:
هدف از این پژوهش تعیین اثر تعاملی کافئین و کانون توجه بر ثبات قامت افراد با سطوح متفاوت فعالیت جسمانی بود. 20دانشجوی پسر براساس پرسشنامه بینالمللی فعالیت بدنی به دو گروه مساوی پرتحرک و کمتحرک تقسیم شدند. نوسانات قامتی آنها طی دو کوشش30ثانیهای با 1 دقیقه استراحت بدون هیچگونه مداخلهای در پیشآزمون و در دو شرایط کانون توجه درونی (توجه به اندام تحتانی) و بیرونی (تمرکز روی نقطه دیوار روبرو) از دستگاه سکوی نیرو جمعآوری شد. در روز دوم آزمایش به آزمودنیهای هر دو گروه معادل 5 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین داده شد و پس از 30 دقیقه آزمون ثبات قامت تحت دو شرایط توجه درونی و توجه بیرونی بهعمل آمد. نتایج تحلیل واریانس مکرر در سطح آلفای 05/0، نشان داد که نوسانات قامتی هر دو گروه در شرایط کانون توجه درونی و بیرونی افزایش معناداری یافته است. همچنین، مداخله کافئین موجب افزایش معنادار نوسانات قامتی دو گروه در شرایط توجه درونی و بیرونی شد. همچنین، افراد پرتحرک در مقایسه با کمتحرک نوسانات قامتی کمتری در شرایط مختلف از خود نشان دادند. صرفنظر از کانون توجه اتخاذشده، کافئین احتمالا با تاثیر بر سیستم سمپاتیک و افزایش انقباضات و لرزش عضلانی موجب نوسانات بیشتر قامت در هر دو گروه با سطح متفاوت فعالیت جسمانی میشود. در پژوهشهای آینده باید به عواملی چون تفاوتهای فردی در پاسخ به مصرف کافئین یا تاثیر آن بر تکالیف توام با آشفتگیهای قامتی توجه شود.
خلاصه ماشینی:
اگرچه هر دو كانون Woo Stability Index (SI) Wulf Lambercht توجه دروني و بيروني بر بهبود عملكرد قامتي و فراقامتي (كاهش نوسانات) تأثير داشتند، اما بين اين دونوع كانون توجه تفاوت خاصي در پاسخ به آشفتگيهاي خارجي وجود نداشت (23).
در روز دوم، ابتدا به آزمودني ها معادل 5 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن كافئين داده شد (مثلاً 350 ميلي گرم براي يك فرد 70 كيلوگرمي )، سپس با توجه به زمان اثر كافئين (30 دقيقه پس از مصرف) (11)، آزمون ثبات قامت روي سكوي نيرو در دو شرايط كانون توجه دروني و توجه بيروني International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) به عمل آمد.
در جدول 2، ميانگين نوسانات قامتي دو گروه براي توجه دروني و بيروني در مقايسه با پيشآزمون و نيز پس از مصرف كافئين ارائه شده است.
نتايج كلي اين پژوهش نشان داد كه عملكرد هر دو گروه افراد پرتحرك و كم تحرك تحت تأثير كانون توجه دروني و بيروني قرار گرفت و تغييرات نوسانات قامتي در مقايسه با پيش آزمون به صورت معناداري افزايش يافت (شكل 2).
كنترل قامت در افراد با سطوح متفاوت فعاليت جسماني ممكن است همزمان تحت تأثير منابع كانون توجه و مصرف كافئين مخدوش شود.