انتقام رودکی - مجله یغما ادب و هنر

"هر که با وی دشمنی ورزیده بود، لحظه‌ای از بیم جان لرزیده‌بود؛ وی نظر بر هر یکی انداختی، در بر خود خواندی و بنواختی؛ هیچکس را ننگرستی جز بمهر، جمله را بشکفتی از آن مهر،چهر؛ شامگاهان برگرفتی تاج زر، میر را تاج بناهادی بسر. چون رسیدی برحساب کار او، میر حیران ماندی از رفتار او: دوستان ودشمنانش سر بسر، گشته بودند از سخایش بهره‌ور؛ خط بطلان برکشیده بر خطا، داده پاداش خطاها را عطا؛ از خدم تنها یکی بیکار بود، و آن یکی دژخیم مرد آزار بود؛ بس بمردم خواسته بخشیده بود گنجها از زر تهی گردیده بود؛ نه بر آشفته،نه بدگفته بکس، کار و بارش بوده نیکوئی و بس؛ میر از او پرسیدی:ای یکروزه شاه؛ اینچنین سازند دشمن را تباه؟ رودکی پاسخ چنین پرداختی: برگرفتی چنگ را بنواختی. پس به آوازی که راح روح بود بانوای چنگ خواندی این سرود: «آنکه را دانم که اویم دشمن است، و ز نهاد خویش بدخواه من است، هم بهر گه دوستی جویمش من‌ هم سخن بآهستگی گویمش من؛»"