خلاصه ماشینی:
"از کارهای جالب برای عبور شتر-که ارزانترین وسیلهء حملونقل بود-این بود که در بعضی نقاط برای اینکه شترها لیز نخورند زیر پای آنها فرش میانداختند3 این نوع سنگ فرش راهها-گویای تجدید خاطره عهد داریوش است که سنگ فرش راه بهبهان انجام شد و بعدها رومیان از آن تقلید کردند و دربارهء آن چنین نوشتهاند: چون شارع مازندران از بسیاری باران غالبا گلولای بود و چارپایان قوافل در آن فرومیرفتند،شاه عباس به میرزا تقی وزیر مازندران حکم کرد از ابتدای حدود سواد کوه پلهای عالی برروی رودهای بزرگ ببندد و تمامی راه را با سنگ و گچ و آهک و آجر بسازد و خیابان پهنی احداث کند و در دو طرف خیابان درخت غرس نممایند تا معبر قوافل و عابرین با وسعت و صفا شود و تمام مخارج راه را شاه عباس خود متحمل شد و این راه در سال 1031 با تمام رسید چنانکه تاریخ انجام آن«کار خیر»میباشد4.
تنها شاه نبوده که این کاروانسراها را میساخته، کلیهء امرای مقتدر او و بازرگانان و مالکان و ثروتمندان شهرستانها موظف بودهاند،در بین راهها کاروانسرا بسازند و چون کارها با نقشه و طرح صحیح فراهم شده بود،یکباره،در عرض مدتی کوتاه در تمام ایران کاروانسراهای متعدد پدید آمد،افسانهای داریم که شاه عباس خود ناشناس بکرمان رفت و در بازگشت،چون متوجه شد که در کرمانشاه(نزدیک یزد)کاروانسرا نیست به حاکم کرمان گنجعلی خان دستور داد کاروانسرائی مناسب درینجا بسازد1،همین گنجعلیخان در دل کویر نایبند لوت کاروانسرا و آب انباری ساخته است که امروز هم بردن آجر و گچ و آب برای ساختن این بنائی معتذر و مشکل بنظر میرسد ای آب انبار هنوز به«حوض خان» معروف است."