خلاصه ماشینی:
و این رساله را سید السادات و الاشراف امیر سید یحیی بن جمال الدین بن ابوطاهر بن عماد بن عمران بن موسی بن محمدتقی بن علی موسی الرضا بن حسین بن علی بن ابی طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدالمناف بن نضر بن کلاب بن مره بن کعب بن نوی بن غالب بن مالک بن نضر بن کنانه بن حزیمة بن مدرک بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان بن أد بن ادد بن یسع بن نبت بن قیدار بن اسمعیل بن ابراهیم پیغمبر علیهم السلام بیرون آورد، و لفظ عربی به لفظ پارسی گردانید، و سلسله خود را جد به جد روشن گردانید؛ و این نسخه را به اسم امانت بنهاد تا هرگاه که اولاد او از تقیه به درآیند، اظهار این معنی توانند کرد تا زمان سلطان السلاطین سلطان سعد الدوله و الدین اردشیر بن قباد بن دیوبند بن فریورز بن اسکندر بن [5] تاج الدوله بن ایرج بن هرمز بن کیخسرو بن کیومرز بن شاه غازی بن یزدجرد بن فیروزشاه بن بهرام گور بن یزدجرد بن بهرام کرمان بن شاه پور بن اردشیر بابکان بن ساسار بن بهمن بن اسفندیار بن گشتاسف بن لهراسف بن اورند بن قباد بن نوذر بن منوچهر بن پشنگ بن نوذر بن مداین بن اسماعیل بن ابراهیم علیه السلام، و مادر منوچهر، دختر ایرج افریدون بن آبتین بن همایون بن جمشید بن هوشنگ بن سیامک بن کیومرز بود که نخستین شاهان بود و از فرزندان آدم علیه السلام؛ در عصر او، این نسخه را به سید لار بیرون آوردند و اظهار کنیه و نسب خود کردند، و در بعضی در همان جا خفیه بماندند، و فرزندان ایشان در این کوه پایان متوطن شدند، و سلطان سعد الدوله در تخت ساری پادشاه بود، همان جا متوفی شد، و قبر وی آنجاست در موضعی که آن را چال باغ گویند، معروف است به گنبد یکتا.