خلاصه ماشینی:
"اینک مناسب است که به یاد آن بزرگان و وارستگان،برخی از آن ابیات در اینجا آورده شود: ای جوان خدمت بزرگان کن نفس اماره را بفرمان کن (به تصویر صفحه مراجعه شود) بهر خدمت همیشه حاضر باش گر قبولت کنند شاکر باش مجتبی شیخ عالم و استاد صاحب معرفت،قرین سداد واجد سر حکمت ایمان اوستاد معارف قرآن در جوار رضا«ع»به فیض خفی گشته آگه ز حکمت رضوی برگذشت از علوم عرفانی وز رسوم و فنون یونانی جان سوی مطلق حقایق داشت سر به درگاه علم صادق«ع»داشت بد مربی به جمع اهل صفا راه آموز سر ملک بقا روزگاری که یار من بودی متوجه به کار من بودی روزی از روی لطف و مرحمتی بعد شرحی و مدح و منقبتی گفتی از گفته‌های گاه و گهی که نگوید کسی به سال و مهی حالیا یک سفر به قزوین کن قلب پاکیزه را تو تزیین کن بین چه دریای علم و فضل و کمال واقف رازها ز قبل سؤال رادمردی بزرگوار و علیم صاحب نفس مطمئن و حکیم چون رسیدم به خدمتش،حیران شدم از آن فرشتهء انسان در حقیقت نمونه‌ای ز امام گه سجود و رکوع و گه به قیام من ز علمش کجا توانم گفت خاصه زان علمها که بود نهفت بگذرم از بیان حال او ندرم پردهء مقال او من و سلوی ز سفره‌اش خوردم ظرف خود پر نمودم و بردم (به تصویر صفحه مراجعه شود) شیخ هاشم قزوینی (1270 ش-1339 ش) این عالم متفکر و فقیه زاهد،و مربی گرانقدر،و مدرس والامقام فقه و اصول و اخلاق نیز از عالمانی است که محضر سید موسی زرآبادی را در قزوین،و محضر میرزا مهدی اصفهانی را در مشهد درک کرده است."
(
, 
, 
)
