پایان سال بیست و چهارم، سخنی چند دوستانه متفرقه

"در این چندگاه در بستر بیماری بهانه‌ای و مجالی پیدا شد که به یاد روزگاران گذشته، دوره‌های بیست و چند سالۀ مجلۀ یغما را مطالعه کنم و بر عمر تلف کرده بگریم.... *** چنانکه توجه می‌فرمائید نویسندگان بزرگوار مجلۀ یغما در مدت بیست و چهار سال بسیاری از جهان رفته‌اند و عده‌ای دوران سالخوردگی را می‌گذرانند،و گروهی معدود هم که مایه‌ای از جوانی و نیرو دارند با سختی‌ها و گرانی‌های زندگی دست و گریبان‌اند. امکان ندارد از این پس مجله‌ای چون یغما با این مزایا و خصوصیات در ادب و فرهنگ ایران بوجود آید که: {Sمحال است از خلاف روزگاران#که دیگر بار گرد آیند یارانS} *** شوخی و سرسری و سهل و آسان نیست که یکی در مدت بیست و چهار سال متوالی جان بکند،رنج‌ها برد،زیان‌ها تحمل کند،از تمنعات معمولی محروم ماند،از نان و پنیر خانواده‌اش بکاهد،با مشترکینی بد حساب مکاتبه کند،با اداراتی رنج‌دهنده چون وزارت پست سروکار داشته باشد..."