چکیده:
کمدیا دل¬آرته یکی از نمایش¬های کمیک اروپایی است که از مشخصه ¬اصلی آن بدیهه سازی، ماسکره(شخصیتهای نمایشی) و استفاده از صورتک است. این هنر که در ریشه در یونان و روم باستان داشته از سده 16 تا 18.م در ایتالیا و سپس فرانسه و دیگر نقاط دنیا منتشر شد و مورد استقبال جمع کثیری از مردم طبقات پایین جامعه و حتا اشراف گردید. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که هنر کمدیا دل آرته دارای چه شخصیت های نمایشی است و چه تاثیری بر نمایش¬های کمدی مناطق دیگر به خصوص ایران داشته است؟ روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. این پژوهش به این نتیجه کمدی دل آرته ریشه در یونان باستان داشته، ولی پیدایش شخصیت های نمایشی بستگی به جامعه زمان خود داشته و بداهه سازی گرچه به متن صدمه می زند ولی بیان احساس و عواطف و هوشمندی بازیگر رکن اصلی زنده بودن این نمایش بوده و بعدها با ورود صحنه سازی به این نمایش محدودیت¬هایی در اجرا ایجاد می کند که در نهایت منجر به نابودی این هنر می شود. این هنر در دوره صفوی به شکل تخته روحوضی و یا سیاه بازی بروز میکند.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش به این نتیجه کمدی دل آرته ریشه در یونان باستان داشته، ولی پیدایش شخصیت های نمایشی بستگی به جامعه زمان خود داشته و بداهه سازی گرچه به متن صدمه می زند ولی بیان احساس و عواطف و هوشمندی بازیگر رکن اصلی زنده بودن این نمایش بوده و بعدها با ورود صحنه سازی به این نمایش محدودیتهایی در اجرا ایجاد می کند که در نهایت منجر به نابودی این هنر می شود.
شخصیت های اصلی کمدی دل آرته از این قرارند: به تصویر صفحه مراجعه شودتصویر 2- نقاشی از نمایش دلآرته در ایتالیا(سده16، نقاشی سبک باروک فِلِمیش(https://www.
5- مقایسه تطبیقی نمایش دلآرته با نمایشهای دیگر کمدیا دل آرته در دوران رنسانس همان نقشی را داشت که فیلم داستان های تصویری کمدی های موقعیت تلویزیونی و بورلِسک در سده ی بیستم داشته است؛ سرگرمی برای مردمان فرادست و فرودست، ترکیبی از موقعیت های تجربی و حقیقی با تنوع بی نهایت،(اورلیا، 1383: 11) هم واره دارای نعی روشن فکری نا خواسته و اغلب ساده و عامیانه و در بهترین حالت آن گونه که تنها از هنری مردمی برمی آید پرخون و با روح است.
بنیان وجودی کمدیا یکی این واقعیت است که هر گروه نمایشی آن شامل صورت فلکی از شخصیت ها بود که بدون قید و بستگی به پی رنگ داستانی هم واره ثابت بودند.
ابتدا از نظر زمان تاریخی است که کمدی دل آرته در قرن شانزدهم یعنی از حدود 1550 م شروع و تا 1750 ادامه داشت اما نمایش های تخت حوضی ما از اواخر سلطنت قاجاریه شکل گرفت و تا دهه 1340 ه.