چکیده:
پژوهش حاضر، به منظور تعیین اثربخشی رابطه درمانی والد-کودک بر کاهش استرس والدگری مادران و افزایش پذیرش والدینی کودکان دبستانی شهر اهواز انجام شده است. جامعه این پژوهش شامل همه مادران دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه 2 اهواز در سال 1395 بودند. نمونه پژوهش (30 نفر) به صورت تصادفی از میان کسانی انتخاب شدند که به فراخوان پژوهشگر پاسخ داده بودند. در نهایت افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) گمارده شدند. مادران در ده جلسه آموزش رابطه درمانی والد-کودک بر اساس الگوی لندرث و براتون شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. داد ه ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردآوری شدند. برای گرد آوری اطلاعات از فرم کوتاه شاخص استرس فرزند پروری و پرسشنامه طرد و پذیرش والدینی ویژه کودکان (فرم مادر) استفاده شده است. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و به روش تحلیل کووایانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که مداخله رابطه درمانی والد-کودک منجر به کاهش استرس والدگری مادران و افزایش پذیرش والدگری کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است. این نتایج در سطح 0/05>p معنادار بودند. برای بررسی تداوم اثر مداخله رابطه درمانی والد- کودک داده های مرحله پیگیری با مرحله پیش آزمون مورد مقایسه قرار گرفتند که نتایج نشان داد اثر این مداخله تا یک ماه پس از پایان جلسات رابطه درمانی والد-کودک تداوم داشته است. این نتایج نیز در سطح 0/05>p معنادار بودند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه رابطه درمانی کودک-والد برنامه ای اثربخش برای کاهش استرس والدگری و افزایش پذیرش والدینی است.
The main focus of this study was on examining the effects of child-parent relationship therapy (CPRT) on maternal parenting stress and parental acceptance of primary school children. This quasi-experimental research had a pretest-posttest control group design with a follow-up assessment. The statistical population of the study consisted of all mothers having primary school going children in Ahvaz (District 2) in 2016. The sample comprised 30 mothers who were randomly selected from among those who had expressed their willingness to voluntarily take part in the study. The drawn sample was assigned to experimental (N=15) and control (N=15) groups by random. The instruments included Parenting Stress Index/Short Form (Abidin, 1999) and Parental Acceptance-Rejection Questionnaire (mother form). The experimental group received 10 sessions of child-parent relationship therapy (CPRT) based on Landreth and Bratton model; however, no intervention was implemented for the control group. The results of MANCOVA in the posttest phase showed that child-parent relationship therapy (CPRT) significantly increased parental acceptance of children and reduced parenting stress in the experimental group (p<0.05). In addition, the intervention effects were sustained over the one-month follow-up period (p<0.05). Findings were indicative of the fact that child-parent relationship therapy was an effective method for reducing parenting stress and increasing parental acceptance of children.
خلاصه ماشینی:
یافته ها نشان دادند که مداخله رابطه درمانی والد-کودک منجر به کاهش استرس والدگری مادران و افزایش پذیرش والدگری کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است .
Vallotton, Harewood, Ayoub, Pan, Mastergeorge, & Brophy-Herb 3.
هریس ٥ و لندرث (١٩٩٧) در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که رابطه درمانی والد-کودک سبب افزایش پذیرش والدین میشود.
روش شناسی پژوهش پژوهش حاضر در پی تعیین اثربخشی برنامه آموزشی رابطه درمانی والد-کودک بر استرس والدگری مادران و پذیرش والدینی کودکان دبستانی بوده است .
جدول ٥: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری روی میانگینهای نمره های پس آزمون استرس والدگری و پذیرش والدینی گروههای آزمایش و کنترل (رجوع شود به تصویر صفحه) مندرجات جدول شماره ٥، نشان میدهد که میان گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ متغیرهای وابسته در سطح ٠٠١ برای پی بردن به این تفاوت ، تحلیل کوواریانس در متن مانکوا انجام گرفته که نتایج حاصل از آن در جدول شماره ٦ درج شده است .
این یافته ها نشان میدهند که آموزش رابطه درمانی والد-کودک منجر به کاهش استرس والدگری مادران در آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحلۀ پس آزمون شده است .
این یافته نشان میدهد که آموزش رابطه درمانی والد-کودک منجر به افزایش پذیرش والدینی کودکان در آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحلۀ پس آزمون شده است .
پیشنهادهای کاربردی بر اساس یافته های این پژوهش برنامه رابطه درمانی والد-کودک سبب کاهش استرس والدگری و افزایش پذیرش والدینی کودکان دبستانی میشود.