روان شعر - مجله یغما ادب و هنر

"(04)-آنگواس‌[- angoisse در فرانسه به انگلیسی‌ anguish ]که اگر اشتباه نکنم‌ استاد محترم آقای دکتر فردید،تعبیر«انس و هیبت»عرفانی خودمان را در برابر آن‌ قرار داده و یا ترس آگاهی را که در نظریات سارتر ناظر به التزام انسان در برابر انسانیت است‌ با یک بینش مادی نه با دید الاهی آنگونه که در عرفان اسلامی دیده شود. از:شرف‌ استاد دانشگاه ملی ایران‌ روان شعر یافت گرفتار جنون،در غم خود یار مرا رحمتی آورد و کنون گشت گرفتار مرا دید چو از روی هوس،من ندهم جاش بکس‌ سوخت دلش بر من و پس،گشت خریدار مرا آنکه نمی‌گفت سخن،بسته همیداشت دهن‌ کرده در آن راز کهن،محرم اسرار مرا دم بدم آن خرمن مو،عطر فشاند همه سو میشود از پیکر او،خانه چه گلزار مرا مهر چو آغاز کند،خنده کند ناز کند یکسره پرواز کند،عقل سبکبار مرا چون شوم از خویش تهی،غرق ملال و سیهی‌ آورد او با نگهی،باز بگفتار مرا همتی ای ساغر می،تا بر هم از غم وی‌ ورنه شود بیهده طی،عمر به پندار مرا گاه مرا بار دهد،خاتم اسرار دهد گاه بیکبار دهد،بی‌سبب آزار مرا!"