چکیده:
شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان نمونه دموکراسی وحاکمیت و دخالت مردم در امورخودشان و
واگذاری قسمتی از امورشان به خود آنها است. شوراهای اسلامی در کشور ایران از زمان مشروطه مطرح
بوده و تحت عنوان انجمنهای شهر و روستا واسطه امور مردم با دولت بودند. بعد از انقلاب اسلامی ایران
قوانین مربوط به شوراهای اسلامی مصوب گردید و ابتدا این شوراها توسط جهاد سازندگی منصوب شدند
و کارهای مردم تسهیل گردید تا اینکه در سال ١٣٧٧ در دولت آقای سیدمحمدخاتمی اولین دوره انتخابات
شوراهای اسلامی شهر و روستا برگزارگردید و مردم نمایندگان خود را انتخاب کردند و شوراهای اسلامی
رسما کار خود آغاز کردند و شهرداران و دهیاران توسط شوراهای اسلامی انتخاب شدند. در پژوهش
حاضر با روش تحلیلی و توصیفی با استفاده از قوانین موجود کشور سعی برآن داریم که تبیین نماییم که
شوراهای اسلامی در مدیریت شهری چه نقش و جایگاهی دارند
خلاصه ماشینی:
از سال ١٣٦١ بنا به تصويب هيئت وزيران و مجلس شوراي اسلامي شوراهاي روستايي وشهري توسط جهادسازندگي و زير نظر وزارت کشور در روستاها و شهرها تشکيل گرديد؛ اين روند تا سال ١٣٦٥ ادامه داشت که توانست حرکت سازندگي و محروميت زدايي جهاد سازندگي و ساير نهادها و ارگان هاي دولتي در سطح روستاهاي کشور را با مديريت و جلب مشارکت مردم در انجام برنامه هاي عمراني و اقتصادي روستاها بعد از انقلاب قابل توجه است .
اولين انتخابات رسمي شوراها براساس قانون اساسي يعني ٢٠ سال بعد از پيروزي انقلاب در چارچوب برنامه توسعه سياسي و گسترش نهادهاي مدني و مشارکت عمومي برگزار شد و حدود ١٨٥ هزار نفر اعضاي اصلي و عليالبدل در سراسر کشور توسط مردم برگزيده شدند و بالاخره در روز نهم ارديبهشت ١٣٧٨ شوراهاي شهر و روستا به طور رسمي دوره چهار ساله مسئوليت خويش را براي تحقق بخشي از حاکميت مردم که عملي شدن آن در گرو فعاليت اين نهاد است آغاز کردند و مديران محلي رابط مردم و ادارات دولتي شدند.
اين فصل شامل اصول صدم تا صد و ششم قانون اساسي هستند: اصل ١٠٠: براي پيشبرد سريع برنامه هاي اجتماعي، اقتصادي، عمراني، بهداشتي، فرهنگي، آموزشي و ساير امور رفاهي از طريق همکاري مردم با توجه به مقتضيات محلي، اداره امور هر روستا، بخش ، شهر، شهرستان يا استان با نظارت شورايي به نام شوراي ده ، بخش ، شهر، شهرستان يا استان صورت مي گيرد که اعضاي آن را مردم همان محل انتخاب ميکنند.
(قانون اساسي) شوراهاي اسلامي که با راي مستقيم مردم انتخاب ميشوند در حقيقت پارلمان هاي کوچک محلي هستند که داراي اختيارات هستند و ميتوانند مصوباتي داشته باشند و براساس اين مصوبات امور شهري خود را تسهيل نمايند.