چکیده:
یکی از آخرین مجموعه های سهراب سپهری، «ما هیچ ما نگاه» است که از نظر زبان، بیان، ساختار و تصاویر شعری، با دیگر مجموعه های شعری او تفاوت آشکاری دارد. در دیگر آثارش، او از آموزه های ادیان مشرق زمین، مکاتب غربی همچون: رمانتیسم، امپرسیونیزم و سوررئالیسم بهره گرفته است. در کتاب اخیر، اندیشه های پست مدرنیسم و تاثیرپذیری او از این نحله فکری کاملا نمود یافته است از جمله: بیهوده انگاری علم آموزی برای رفاه و سعادت بشر، آشفتگی دز تخیل و ستیز با نظم و خردورزی، ترسیم شعر و روایت به شکلی از هم گسیخته و جدا از هم، کنار زدن طبیعت واقعی اشیا در راستای بیان مفاهیم گنگ، کاربرد زبانی پیچیده و مشوش، چینش واژه ها بدون هیچ گونه ارتباط منطقی، حذف محتوا، از میان برداشتن موازین شعر سنتی، سرکوب واقعیت و معنا و بلاخره پارانویا ، که شیوه ای در اندیشه و احساس است و در قالب های هذیان گویی و شالوده شکنانه خود را آشکار می سازد. در این پژوهش قصد بر آن است تا به روش تحلیل محتوای کیفی و رویکرد توصیفی - تحلیلی به بازتاب مولفه های پست مدرنیسم در مجموعه « ما هیچ ما نگاه » سهراب سپهری بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
در ما هیچ ماه نگاه ، اندیشه های پست مدرنیسم و تأثیرپذیری او از این نحله ی فکری کاملا نمود یافته است ؛ مورادی از جمله : بیهوده انگاری علم آموزی برای رفاه و سعادت بشر، آشفتگی در تخیل و ستیز با نظم و خردورزی ، ترسیم شعر و روایت به شکلی ازهم گسیخته ، کنارزدن طبیعت واقعی اشیا در راستای بیان مفاهیم گنگ ، کاربرد زبانی پیچیده و مشوش ، چینش واژه ها بدون هیچ گونه ارتباط منطقی ، حذف محتوا، از میان برداشتن موازین شعر سنتی ، سرکوب واقعیت و معنا و پارانویا، که شیوه ای در اندیشه و احساس است و در قالب های هذیان گویی و شالوده شکنانه خود را آشکار میسازد.
اما اصطلاح «پست مدرن » از دهه ی هفتاد در ایران مطرح شده است و آشنایی شاعران و نویسندگان بیشتر از مسیر ترجمه ی کتاب های این جریان یا حضور در کشورهای غربی و برخورد مستقیم با متفکران پست مدرن صورت گرفت ؛ هرچند هیچ کدام از شاعران کشورمان به طور صریح از به کارگیری این اصطلاح یا تأثیرپذیری از آن را در آثارشان بیان نکرده اند، در آثار برخی شاعران معاصر مانند یدالله رویایی، فروغ فرخ زاد، رضا براهنی و سهراب سپهری نشانه هایی از تأثیرپذیری از جنبش پست مدرن قابل تشخیص و ردیابی است .