چکیده:
امروزه در اکثر کشورها سیاست اعطای اعتبارات خرد راهکاری مناسب برای ایجاد فرصتهای شغلی جدید، مقابله با فقر و توانمندسازی افراد در مناطق کم درآمد مطرح شده است. این تحقیق به بررسی آثار سیاستهای اعتباری خرد بر توزیع درآمد برای دو گروه استانهای بادرآمد سرانه بالای خانوار (12 استان) و استانهای با درآمد سرانه پایین خانوار (18 استان) طی دوره زمانی 1387 تا 1392 به روش پانل دیتا (اثرات تصادفی) میپردازد.
نتایج مدل نشان میدهد در استانهای با درآمد سرانه پایین خانوار، افزایش نرخ رشد اعتبارات اعطایی خرد بانکی، نرخ رشد سرانه تولید ناخالص داخلی، نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ رشد درآمد سرانه خانوار و نرخ رشد اعتبارات هزینهای سبب بهبود توزیع درآمد میشود اما افزایش نرخ تورم سبب افزایش نابرابری میشود. در مدل استانهای بادرآمد سرانه بالای خانوار، افزایش نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ رشد اعتبارات هزینهای، نرخ رشد اعتبارات خرد بانکی باعث افزایش نابرابری توزیع درآمد و نرخ رشد درآمد سرانه خانوار و نرخ رشد سرانه تولید ناخالص داخلی سبب بهبود توزیع درآمد میشود. اتخاذ سیاستهای اعتباری خرد در استانهای با درآمد بالا سبب بدتر شدن توزیع درآمد و در استانهای با درآمد پایین سبب بهتر شدن توزیع درآمد میشود.
Today, in most countries, micro-credit is a good way to create new employment opportunities, tackle poverty, and enabling people in low-income countries. This research studies the effects of microcredit policies on income distribution for two groups of high-income per capita households (12 provinces) and provinces with low per capita income (18 provinces) during the period from 1387 to 1392 by panel data model.
The results of the model show that in provinces with low per capita income, increase in the growth rate of microfinance grants, GDP growth rate, economic participation rate, household income per capita growth rate, and growth rate of expenditures, improve the distribution of income. But rising inflation will increase inequality. In the model of high per capita households, increasing economic participation rates, the growth rate of cost credits, the growth rate of microfinance have led to an increase in income distribution disparities and household income per capita growth rate and GDP per capita growth rate improves distribution. Adopting micro-credit policies in high-income provinces will worsen distribution of income, and in lower-income provinces, income distribution will be improved.
خلاصه ماشینی:
تخصیص اعتبارات خرد (بانکی و غیر بانکی) با ساز وکار مشخص برای پدید آوردن یک واحد کسب و کار کوچک جدید یا توسعه آن است که در حالت اول تامین سرمایه ثابت و در نتیجه پدید آوردن حداقل یک فرصت شغلی برای گرداننده واحد مورد نظر و در حالت دوم تامین سرمایه در گردش و کاهش هزینه تولید (به دلیل افزایش امکانات تکنولوژیکی و افزایش کارایی تخصصی) را به دنبال دارد که در کل سبب تقویت سرمایه اجتماعی و اثر بخشی بیشتر این برنامه در کاهش محرومیت های اجتماعی و توزیع عادلانه درآمد میشود.
ام ٢٢ (نام برنامه الگو برداری شده ، در مالزی ) به دلایل زیر موفق بود: اتخاذ سیاست های مطلوب اقتصاد کلان ، کشاورزی و روستایی، نظام ابتکاری و کم هزینه توزیع اعتبارات ، نوآوری و انعطاف پذیری در شرایط و مقررات وام ، تجهیز پس انداز داخلی به عنوان منبع در حال رشد وجوه و در نتیجه کاهش یا حذف نیاز به منابع مالی اعطایی، فعالیت در مناطق دارای تراکم جمعیتی بالا و فقیر، نظارت دقیق بر عملکرد وام ها، سیستم مدیریت اطلاعات پیشرفته که با برنامه ریزی مؤثر، کنترل و نظارت به موقع توانسته است اعطای وام و بازپرداخت آن را تسهیل کند.
فصلنامـه اقتصاد مالی شماره ٤٥ / زمستان ١٣٩٧ جدول ٦- برآورد مدل ها براساس روش اثرات تصادفی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} منبع : یافته های پژوهشگر رشد تسهیلات خرد اعطایی بانکی در استان های با درآمد سرانه پایین خانوار، سبب کاهش نابرابری درآمدی میشود، اما این تسهیلات در استان های با درآمد سرانه بالای خانوار سبب افزایش ضریب جینی یا به عبارتی بدتر شدن توزیع درآمد شده است .