چکیده:
نامه، وسیله ارتباطی سنتی جهت برقراری ارتباط بین دو فرد که در مکان های جغرافیایی مختلف هستند به
کار می رود. در نگاه نخست نامه را می توان اینگونه تعریف کرد که نامه پیامی به صورت نوشتاری است.
تا سده های اخیر، نامه مهمترین وسیله ارتباطی بین مکان های جغرافیایی مختلف بود، اما با گسترش
فناوریهای ارتباطی جدید مانند تلفن و تلگراف، نامه های نوشتاری قدیمی، ارزش ارتباطی خود را رفته
رفته از دست دادند. در دهههای کنونی، امکان ارتباط سریعتر میان اشخاص در مناطق مختلف جهان فراهم
شده است. نامه نگاری می تواند در مورد هر موضوعی باشد. برای جابجائی نامه ها در زمان ساسانیان، نامه را با حیواناتی تندرو مثل اسب به مقصد می رساندند؛ برای رفع خستگی و سرعت عمل بهتر بین راه در فواصل معین، چاپارخانه هایی ساخته شده بود که در آنها یک یا چند نفر سوارکار حضور داشتند تا نامه را از
چاپارخانه قبلی به چاپارخانه بعدی برسانند.
نامه نگاری از زمان هخامنشیان به وجود آمد. نامه کلمهای پارسی است که در پهلوی به صورت "نامک"
تلفظ می شده است. در زبان فارسی، علاوه بر مفهوم رایج آن، به عنوان هرگونه نوشته رسمی به کار
میرود. این واژه به صورت پسوند به سایر کلمات اضافه میشود مانند خبرنامه و روزنامه .نامه از «نامک »با
namage پهلوی، به معنای کتاب، گرفته شده است. فردوسی «شهریارنام»یا «خدای نامه» ای که آن را
از پهلوی به فارسی دری برگردانده، نامه خوانده است:
یکی نامه بود از گه باستان فراوان بدو اندرون داستان
از این نامور نامه شهریار بمانم به گیتی یکی یادگار» (دهقان، ١٥:١٣٨٦).
خلاصه ماشینی:
١٥٠ / فصلنامه تحقيقات جديد در علوم انساني، دوره جديد، شماره هجدهم ، تابستان ١٣٩٨ * * * * * در تعريف جديد از نامه ، نوشته هايي که با هدف مشخص ميان اشخاص حقيقي يا حقوقي، و بين سازمان ها به منظور برقراري ارتباط مبادله ميگردد.
بيامد فريدون به شاهنشهي وز آن مارفش کرد گيتي تهي دگر نامه اي ساخت زي سيستان به نزد سپهدار گيتي ستان نخست از سخن ياد دادار کرد که از نيست ، هست او پديدار کرد ١٥٢ / فصلنامه تحقيقات جديد در علوم انساني، دوره جديد، شماره هجدهم ، تابستان ١٣٩٨ * * * * * و يا در شاهنامه ، نامۀ زال به پدرش سام است که در اينجا چند بيت از آن را ميآوريم : يکي نامه فرمود نزديک سام سراسر نويد و درود و خرام ز خط نخست آفرين گستريد بدان دادگر کو جهان آفريد نيم نگاهي به نامه و پيام در گرشاسب نامه اسدي و شاهنامه فردوسي / ١٥٣ فهرست منابع و مآخذ ــ اسدي طوسي، علي بن احمد، (١٣٩٣).