چکیده:
در 25 سال گذشته، گزارش های مالی از دارایی های میراث، یک مسئله بسیار مشکل ساز برای نهادهای بخش عمومی که دارای این دارایی ها می باشند، بوده است، ارزیابی دارایی های میراث، متمرکز بر یک چارچوب است که سهامداران را با محور اجتماعی، حقوقی و فرهنگی، بجای ارزشهای اقتصادی این داراییها نشان می دهد. اما اگر دارایی های میراث نتوانند در گزارش های مالی به صورت جداگانه گنجانده شوند باعث ایجاد سردرگمی و نامفهومی ترازنامه می گردند. بر اساس این رویکرد، دارایی های میراث نباید در صورت وضعیت مالی گنجانده شوند از این رو، هر کشور باید اظهارنامه عامل دارایی هایی را که در آن، دارایی های میراث در این بیانیه در واحد های فیزیکی در مقادیر مالی بیان شده اند را ایجادکند. بنابراین به منظور محاسبه درآمدها و هزینه های مربوط به دارایی های میراث، هر استان باید یک صندوق مالی را ایجاد کند. این صندوق، تمام درآمدها و هزینه های مربوط به دارایی های میراث را در هر کشور دارد. روش تحقیق در این پژوهش بهصورت توصیفی است. در تحقیق توصیفی هدف توصیف کردن شرایط یا پدیدههای موردبررسی است از روش سرشماری برای تهیه نمونه آماری استفاده شد که تعداد نمونه 100نفر انتخاب گردید. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهدکه بین سیستم ارزشیابی و گزارشگری دارایی موروثی رابطه معنیداری وجود دارد .
خلاصه ماشینی:
این نهادها بر اساس شیوه مدیریت دولتی جدید ملزم به ارائه گزارش به سهامداران خود، بر مبنای افشای ارزش های اقتصادی برای همه دارایی های تحت کنترل خود است ، سود و زیان تجدید ارزیابی در صورت سود و زیان شناسایی شده به کار برده خواهد شد، اگر چه این سود و زیان ها باید از تغییرات ناشی از تجدید ارزیابی سایر دارایی ها متمایز باشد.
برای فراهم ساختن گزارش های مالی در مسیر مشابه برای مشارکت کردن با گزارش های مالی به کار رفته در زمینه بازار، قیمت ها را براساس جستجو کردن مشتریان برای حداکثر استفاده آن ها و جستجو کردن تولید کنندگان برای حداکثر سود آن ها، برای اندازه گیری کردن و آنالیز کردن اجرا شدن و شکل گیری مالی مربوط به همه نهادهای دولتی با توجه به این که آن ها در مجموعه های غیر بازاری اجرا شده اند و دارای هیچ گونه هف سودآور نیستند را تعیین می نماید، مفید بودن برای کاربران به منظور ارزیابی کردن و تصمیم گیری درباره اختصاص دادن منابع کمیاب می باشد که منجر به مساعدت کردن سازمان های دولتی برای تایید کردن اجبارهای ذیحساب می گردد (Zan at el،٢٠٠٠)، هم تصمیم گیری و هم ذیحساب بودن نیاز به اطلاعاتی دارد که می تواند برای ارزیابی کردن عملیات های موجود به صورت موثر، اقتصادی و با کفایت مورد استفاده قرار بگیرد، این اطلاعات در قالب گزارش های ملی با هدف کلی ارائه شده اند که شامل عبارات و موقعیت های مالی (سطح تعادل ) می باشد که منعکس کننده ارزش مالی یک نهاد برحسب جریان های نقدینگی موثر در آینده و یک اجرایی شدن درآمد می باشد که اجازه تخمین بازگشت سرمایه را می دهد.