چکیده:
هدف: هدف اصلی از نگارش این پژوهش درک صحیح مولفههای بحرانزا در روابط ایران – عربستان بهعنوان دو قدرت منطقهای در خلیجفارس است و همچنین در کنار این هدف به دنبال بررسی تاثیر عوامل سیاسی- امنیتی موثر بر واگرایی ایران – عربستان در یک دهه گذشته و همچنین تبیین عوامل اقتصادی موثر بر واگرایی ایران – عربستان در یک دهه گذشته میباشیم.
روش: اما روش پژوهش در این مقاله توصیفی – تحلیلی یعنی از طریق روش تحلیلی مولفههای بحرانزا اقتصادی و امنیتی موجود در روابط راهبردی ایران با عربستان سعودی در چارچوب رویکردهای روابط بینالملل و با تکیهبر مولفههای اقتصادی، سیاسی و امنیتی... موردبررسی قرار میگیرد و اهداف، منافع و تاثیرگذاری جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با این مسائل توصیفشده است.
یافتهها: آنچه در این پژوهش بهعنوان یافته به آن دستیافتیم؛ مهمترین مولفههای بحرانزا در روابط دو کشور عبارتاند از؛ ایجاد نوسان در قیمت انرژی، تهدید به بسته شدن تنگه هرمز، رقابت بر سر رهبری جهان اسلام و حضور نظامی در کشورهای منطقه میباشد.
نتیجهگیری: در جریان روابط ایران و عربستان سعودی بهخصوص در بین سالهای 2015 تا 2017 آنچه مشهود است میتوان مولفههای بحرانزا در روابط دو کشور را در دو حوزه سیاسی- امنیتی و اقتصادی تقسیم کرد. هرچند در سالهای گذشته آنچه مشهود بوده است عدم فهم مقامات سیاسی دو کشور از خواستهها و منافع دو طرف بوده است و عدم مذاکره مستقیم پیرامون اتفاقات و رخدادهای منطقه بیشازپیش به چشم میآید.
خلاصه ماشینی:
عربستان سعودی بیشترین نگرانی را نسبت به امنیت و دستاوردهای نسبی خود در منطقه داد و از این حیث برای آنکه بتواند جایگاه خود در رهبری جهان اسلام و حفظ ژئوپلیتیک منطقهای را در مقابل نفوذ ایران حفظ کند، روابط خود را با غرب گستردهتر کرده است؛ اما در مقابل، ایران با توجه به رویکرد ایدئولوژی محور حرکت میکند و سعی در تأمین امنیت نسبی خود دارد و هویت خود را بیشتر بر اساس مخالفت با منافع غربی میبیند (Hameed, 2017: 29).
30 Iraq's Future Political System: Drivers and Forward Scenarios Ali Akbar Asadi 1 Assistant Professor, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran, (Corresponding Author) a.
com چکیده هدف: با تغییر نظام سیاسی بعثی در عراق در سال 2003 و درنتیجه برجسته شدن هویتهای قومی و مذهبی جنگ داخلی شدت یافت؛ با ظهور داعش، مداخلات منطقهای و بینالمللی در این کشور به بیشترین حدّ خود رسید و درنهایت با برگزاری همهپرسی استقلال کردستان، سمتوسوی آینده عراق در قالب یک دولت- ملت با چالشهایی جدی مواجه شد؛ هدف اصلی پژوهش بررسی این مسئله است که تحت تأثیر فضای سیاسی- اجتماعی عراق و مؤلفههای مختلف داخلی، منطقهای و بینالمللی، چه سناریوهایی برای نظام سیاسی عراق در یک دهه آینده قابل تصور است؟ روش: در این تحقیق از رویکرد آیندهپژوهی و روش سناریونویسی پیتر شوارتز استفاده شده است.