چکیده:
فضای شهری اجتماع پذیر و سرزنده عبارت است از یک فضای شهری که در آن حضور تعداد قابل توجهی از افراد و تنوع آن ها به لحاظ سن و جنس در گستره زمانی وسیعی از روز که فعالیت هایشان عمدتا به شکل انتخابی یا اجتماعی بروز می یابد به چشم می خورد. وجود فضاهای اجتماع پذیری که به ایجاد آرامش، سرگرمی، فراهم آوردن ارتباط، زمینه معاشرت و امکان تردد در شکل گیری آن ها توجه شود، از ویژگی های مطلوبیت شهر به حساب می آید. به هر میزان که شهرها بتوانند محیط-های عمومی مطلوب تری برای ساکنان شهرها ایجاد کنند تا تعامل های اجتماعی بهتری در آن صورت بگیرد، به همان میزان شهر از کیفیت بالاتری در شهرنشینی و سلامت روان ساکنین آن برخوردار خواهد شد. در حقیقت برای دستیابی به الگویی به منظور تثبیت تداوم حضور اقشار گوناگون مردم در فضاهای شهری می بایست مخاطبان و نیازهایشان را شناخت. در این بین به نظر می رسد زنان، از جمله گروه هایی باشند که نیازشان به حضور در عرصه های عمومی شهری و برقراری تعاملات متعارف اجتماعی، بیش از سایر گروه ها نادیده گرفته شده است. این پژوهش به روش کتابخانه ای، با بررسی مبانی نظری مرتبط با نیازها و انتظارات زنان از یک فضای شهری مطلوب در جهت بررسی عوامل موثر فضاهای شهری در راستای اجتماع پذیری و ارتقاء تعاملات اجتماعی زنان به مطالعه نیازها و میزان استفاده زنان از فضای شهری می پردازد. در نهایت نتایج تحقیق گویای آن است که با توجه به دید جزنگر زنان نسبت به محیط، حضور پررنگ و مداوم آنان در یک فضای شهری، گویای کیفیت آن فضا است و پنج عامل مهم امنیت، دسترسی، نظم فضایی و کالبدی، اختلاط کاربری و در نهایت سرزندگی اجتماعی، نقش مهمی در انتخاب فضای عمومی شهری توسط زنان، حضور و استفاده آنان از فضای عمومی ایفا می کند.
خلاصه ماشینی:
این پژوهش به روش کتابخانهای، با بررسی مبانی نظری مرتبط با نیازها و انتظارات زنان از یک فضای شهری مطلوب در جهت بررسی عوامل موثر فضاهای شهری در راستای اجتماع پذیری و ارتقاء تعاملات اجتماعی زنان به مطالعه نیازها و میزان استفاده زنان از فضای شهری میپردازد.
فضاهای شهری، اجتماع پذیری، نیازهای زنان، کیفیت فضا، تعاملات اجتماعی این پژوهش از پایان نامه کارشناسی ارشد معماری با موضوع “طراحی کالبدی فضای شهری با رویکرد ارتقا حضورپذیری زنان(نمونه موردی خیابان امام 2شهر ارومیه)” در تاریخ تیر98 استخراج شده است.
در شهر همواره نیاز به فضاهایی برای برقراری روابط اجتماعی مطرح بوده، ایجاد فضاهایی که از نظر اجتماعی فعال بوده و امکان ارتباطات چهره به چهره انسانی را، در کالبد سازمان یافته فراهم کند، در حالی که به دلایل مختلف از جمله روابط چهره به چهره موجب جدایی گزینی زنان از فضاهای شهری، نادیده انگاری ارزشهای اجتماعی، فرهنگی و هویتی نهفته در اجتماع پذیری شهروندان گردیده است.
تا بتوان با هدف خلق فضاهای عمومی مناسب، در جهت ارتقای تعاملات اجتماعی زنان و ایجاد بستری مناسب برای زندگی فعال شهری عمل کند که در آن زن و مرد فارغ از جنسیت به عنوان یک فرد در جامعه انسانی بتوانند فرصتهای مساوی در استفاده از فضای عمومی شهری را بدست آورند.
4. بررسی عوامل محدود کننده حضور زنان در فضاهای شهری فضای شهری بستری است که فعالیتها و رفتارهای انسانی در آن شکل میگیرد و روابط اجتماعی و فرهنگی انسانها با یکدیگر در این عرصه اتفاق میافتد.