خلاصه ماشینی:
"با وجود اینکه اغلب مطالبی که نویسنده در این کتاب عنوان کرده قبلا توسط پیتر بساس در کتابی به نام پشت لنزهای اسپانیولی:سینمای اسپانیا در دوران رژیم فاشیستی و در دوران دموکراسی(چاپ 5891)مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار گرفته بود اما این محقق جوان انگلیسی تحلیل گیراتری از موضوعات مورد بحث به عمل آورده و اشتباهات بساس را تکرار نکرده است.
موضوع مهمتر در تألیف کتاب این است که نویسنده،مطالب اساسی و فیلم‌هایی را که برای شناخت کیفیات گوناگون سینمای پس از فرانکو لازم بوده‌اند به طور کامل مورد بررسی قرار داده است.
هوپول بدرستی اشاره می‌کند که«مورد استفاده قرار گرفتن سوژهء فیلم«نژاد»و تکرار مضمون ان در فیلم‌های دههء چهل و حتی دهه‌های بعد از سقوط فرانکو نه بدلیل سبک و ایدئولوژی مستتر در این فیلم بلکه به دلیل نوعی اختلال اعصاب ناخودآگاهانه ولی ساختارگرایانه و مصرفی در این کار بود.
» (صفحات 722 تا 822) اشکال وارد بر عقیدهء هوپول در مورد برتری هنرمندان جدی مثل بونوئل و کارگردانان توانایی مثل برلانکا بر کسانی مثل گارسی و کاموس که آنها را متوسط محسوب می‌کنند،و نظر او دربارهء کارگردانان مؤلف این است که او هیچگاه توضیح روشنی در مورد توجه به تئوری مؤلف در سینمای ملی اسپانیا به خواننده نمی‌دهد.
» در تهیه و تدوین متنی جالب و قابل دسترسی دربارهء این موضوع که در سینمای بعد از فرانکو چه چیزی کاملا اسپانیایی است،کتاب از میان گذشتهء هوپول گام مهمی است که کمک مؤثری برای از انزوا درآوردن سینمای اسپانیا،(حداقل در زمینهء مطالعات سینمایی)به شمار می‌آید."
(
, 
, 
)
