چکیده:
حضور کرمانیان در حکومت تیموریان سبب شد تا نقش آنان در تشکیلات حکومت سلطان ابو سعید تیموری(873-855ق) و سلطان حسین بایقرا(911-875ق)نمود بیشتری پیدا کند.بسترهای مناسب و انگیزه های سیاسی و فرهنگی وزیران کرمانی در هرات جایگاه مناسبی برای ایشان به ارمغان آورد.
اما این پژوهش ضمن بررسی جایگاه وزارت در دوره تیموریان،در پی یافتن پاسخ این سوال است که: چه زمینه هایی سبب رشد وزیران کرمانی در دربار تیموری شد؟ وچه نقشی در ساختار دیوان سالاری تیموریان داشته اند؟یافته های پژوهش نشانگر این است که وزیران کرمانی به وسیله پدرانشان به امور دیوانی آشنا و با توجه به استعداد و لیاقت و پشتکاری که از خود نشان دادند به وزارت راه پیدا کردند و تبحر وعلاقه وزیران به امور فرهنگی ،هنری ،آموزشی و نقش ایشان در این زمینه باعث ایجاد شکوفایی فرهنگ و هنر در جامعه تیموری شد.
رویکرد مقاله تاکید برتبیین تحلیلی با اتکا به شواهد توصیفی بر گرفته از منابع اصلی و تحقیقی ،وبر پایه روش کتابخانه ای است.
The presence of Kermanian in the Timurd rule has increased their role in the the formation of the rule of sultan Abu Saeid Timo rey(855-873 AD) and sultan Hussein Bitarura(875-911AD).
Suitable grounds and political and cultural motives of the Kermani ministers in Heart brought them a good place.But this research while investigating the position of the Ministry seeks to answer the question: “What areas led to the growth of Kermani ministers in the Timurid court?” And hat role have they played in the structure of the Timurid bureaucracy? The research findings indicate that the kermani ministers through their fathers were familiar with the affairs of the Divani and in the light of their talents desirability and perseverance Ministers in their cultural artistic and educational affairs and their role in this field brought about the development of culture and art in timurid community.
The papers approach emphasizes analytic explanation based on descriptive evidence from the main sources of research and on the library methodology.
خلاصه ماشینی:
آورده اند که با این حکایت ،وی حدود 11 سال از وزارت و تمامی مسولیت های دیوانی دربار بایقرا دور بوده است و با وجود مخالفت حتی سعایت و توطئه چینی خواجه نظام الملک و یارانش ،خواجه افضل الدین در شوال 903 ق.
ذکر کرده اند و فرزند خواجه شمس الدین محمد کرمانی از اشراف کرمان و وزیر دربار تیموریان بود که امارت قطیف 1 و بحرین را دست قدرت خویش داشت و از این منظر او از وزیر زادگان تیموری است.
وزارت برهان الدین عبدالحمید کرمانی در دوران دو سلطان همراه بود که دوره اول در وزارت ابوسعید تیموری علاوه بررتق و فتق امور استیفاء در دنیای سپاهگیری نیز وزنه ای محسوب می شده ولی در جنگ به اسارت اوزون حسن در آمد و در دیار آق قویونلو ها دارای حرمت و شوکت فراوان بوده است.
در حکومت سلطان حسین بایقرا ،افضل الدین و عبدالله مروارید که به صدارت دربار تیموری برگزیده ،از شاعران خوش قریحه و توانا بودند ،تبحر و علاقه این وزیران به شاخه های مختلف هنری مانند خوشنویسی،موسیقی و توجه به ادبیات در دو شاخه نثر و نظم باعث اوج شکوفایی فرهنگ و هنر در جامعه تیموری شدند و اصولا این رهیافتگان به حریم حکومت تیموری پیش از آنکه سیاستمدار باشند ،به زیور علم و دانایی آراسته بودند و بخش هنری زندگی افضل الدین و مروارید از هنر سیاستمداری بسی برتر و گرانبها تر بود.