چکیده:
در خصوص شناخت نهاد اختراع ابتدا باید ماهیت حقوقی آن دانسته شود و سپس حق مخترع شناخته گردد. مطالعه درباره حقوق اختراع و حق مخترع از حدود نیمه دوم قرن نوزدهم آغاز شده است و سپس به تدریج طی چندین سال با تصویب اسناد بین المللی متعدد تحول پیدا کرده است. به دنبال تصویب کنوانسیون های فراوان در این زمینه در چهارچوب حقوق بین الملل مالکیت فکری کنوانسیون های گوناگونی در حمایت از آثار مالکیت ادبی و هنری و حق تالیف تدوین و تایید شدند. در این میان کنوانسیون چند جانبه استراسبورگ در سال ۱۹۶۳ درباره حقوق پروانه اختراع از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این سند مبنای تحولی در سطح اروپا از دو دیدگاه عمودی و افقی گردید. از دیدگاه عمودی حقوق حاکم اروپا و لازم الاتباع در کشورهای عضو اتحادیه اروپا مطرح است. لیکن از دیدگاه افقی بررسی تطبیقی مقررات چند کشور به عنوان نمونه هایی از قانون گذاری دولت ها مورد نظر است. بدین لحاظ در تحقیق حاضر قانون گذاری های کشورهای فرانسه، بلژیک و آلمان با یکدیگر مقایسه شده اند. موضوع مطروحه دیگر در اینجا ماهیت حقوقی حق مخترع است که با قطعنامه شماره یک کنگره ۱۸۷۷ پاریس شروع شد. تلاش ما در شناساندن همه ابعاد حقوقی نهاد اختراع و حق مخترع سبب خواهد شد جنبه های گوناگون مالکیت معنوی، ادبی و صنعتی مربوط به آن شناخته شوند.
خلاصه ماشینی:
(Littré, 1962 : 10-18) کنوانسيون نتيجه حقوقي کنگره بين المللي مالکيت صنعتي بود که در سال ١٨٧٨ در پاريس تشکيل شده و خود به اصولي دست يافته بود از جمله اصول زير: منحصرا براي مخترع بايد حق مالکيت مطلق او را روي کشف پذيرفت ، ماهيت و اهميت آن هر چه بخواهد باشد، مشروط بر اينکه کار او ويژگي اختراع صنعتي را داشته باشد.
حقوق پروانه اختراع فرانسه بر مبناي مقررات متون قانوني زير حمايت مي شود: قانون ٢ ژانويه ١٩٦٨ (اصلاح شده در ١٩٧٨ و ١٩٨٤)، قانون ٢٦ ژوئن ١٩٩٠ و ٢٦ نوامبر ١٩٩٠، کنوانسيون اتحاديه براي حمايت از مالکيت صنعتي مصوب ١١ مارس ١٨٨٣، کنوانسيون مونيخ مصوب ٥ اکتبر ١٩٧٣ و قانون اجرائي آن مورخ ٣٠ ژوئن ١٩٧٧ و نيز بخشنامه هاي اجرائي (همان ، صص ٥٢-٤٩).
در سال ١٨٨٨ هانري ژوفروا در کتاب خود راجع به «پروانه هاي اختراع در حقوق بين الملل » پس از گزارش کردن مباحث مختلف کنگره پاريس و ذکر استدلالات موافق و مخالف در مورد ويژگي مالکيت اين حق ، در تعيين ماهيت حقوقي حق مخترع اين گونه نتيجه گيري مي کند: «حق مخترعان حق مالکيتي است که در قانون طبيعي ريشه دارد؛ بايد قبول داشت که اين حق دائمي است اما اعمال آن به چند سال معين محدود مي گردد» (٢٧ .
7-Droit commercial – la propriété industriel, Brevets d’invention, marques de fabriques et de commerce, Conventions internationales, 1947, Paris 8-Englert Ch.