چکیده:
توانمندسازی از طریق آموزش بعنوان یک برنامه، کارکنان را قادر میسازد تا با ارتقا سطح فکری و عقلی خود علاوه بر بکارگیری موثر دانش و علم خود بتوانند از ورود به سمت جرم پیشگیری نمایند. توانمندسازی به معنی اشتیاق فرد برای پذیرش مسئولیت، واژهای بود که اولین بار بطور رسمی به معنی پاسخگویی تفسیر شد. پیشگیری وضعی یا موضعی به مجموعه اقدامهایی گفته میشود که جهت تسلط بر محیط و اوضاع پیرامونی مشرف بر جرم و نیز مهار آن انجام میشود، تا از این طریق افراد یا آماجها (ثروت افراد و ...) را از بزهدیدهای محافظت شود؛ در این روش وضعیت فرد یا شرایط بیرونی (مکان، زمان و ...) تغییر داده میشود، تا از ارتکاب جرم پیشگیری شود. جرمشناسی پیشگیرانه ضمن بررسی عوامل وضعی و اجتماعی پدیده مجرمانه، با ارائه تدابیر و راهکارهای پیشگیرانه سعی در پیشگیری از وقوع جرم دارد. در این مقاله که به روش کتابخانهای انجام شده به آموزش و نقش آن در توانمندسازی کارکنان با استراتژی پیشگیری وضعی از جرم میپردازد؛ و به دنبال ترسیم این است که با آموزش کارکنان بتوانیم آنان را در امور کاری توانمندساز نموده و از جرائم احتمالی آنها، پیشگیری نمائیم. آنچه که میتوان بعنوان یافتههای تحقیق بدان اشاره نمود، نقش مهم آموزش کارکنان دانشگاه پدافند هوایی خاتمالانبیاء در توانمندیهای مهارتی و در نهایت پیشگیری از جرائم ناخواسته آنها در آینده است.
خلاصه ماشینی:
در مبحث توانمندسازی میتوان به مقالات بسیاری از جمله «عوامل موثر در توانمندسازی منابع انسانی، حامد محمدی» «توانمندسازی براساس راهبرد سرمایه اجتماعی، محسن نیازی و محمد کارکنان نصرآبادی، 1388» و «مقاله توانمندی چیست؟ فائزه موسوی، 1393» و در بخش آموزش نیز میتوان به مقالات «آموزش کارکنان در سازمان، سیدمحمد پاکزادیان، 1387» و «مقاله نگرش بر آموزش با تاکید بر آموزشهای دینی، سیدعلی حسینیزاده، 1394»، همچنین در بخش پیشگیری وضعی مقاله «بررسی مسئولیت کیفری ناشی از اقدامات پیشگیرانه وضعی در فقه امامیه و حقوق ایران، اسماعیل رحیمینژاد و احمدرضا غفاری، 1396» اشاره نمود.
یکی از عناصر جرم، عنصر روانی است که معمولا با فکر و آگاهانه تحقق مییابد؛ همانطور که در نظریه گشتالت، یادگیری و آموزش از راه فکر کردن در مورد مسألهای تحقق مییابد؛ ما در پیشگیری وضعی به دنبال این هستیم که اندیشه و فکر مجرمانه نتواند به مرحله رفتار مجرمانه برسد، یعنی فکر است که به دنبال آن تحقق رفتار مجرمانه در پی خواهد داشت، آموزش تنظیم رفتار کارکنان و انسانها را رقم میزند یعنی آنها را بگونهای توانمند میسازد که به راحتی به سمت گناه و جرم نروند؛ و به نوعی پیشگیری وضعی از جرم را در پی خواهد داشت.
پیشگیری وضعی اقدامات پیشگیرانه مبتنی بر کاهش فرصتی را شامل میشود که: 1- مستقیما متوجه اشکال خاصی از جرم است؛ 2- متضمن مدیریت، طراحی یا تسلط بر محیط (و پیرامونی جرم) یعنی صحنه و محل وقوع جرم به شیوهای پایدار و فنیتر تا حد امکان است؛ 3- به منظور افزایش زحمات و خطرات ارتکاب جرم و کاهش منافع آنکه مدنظر بسیاری از بزهکاران است، مورد استفاده قرار میگیرد Hughes,1998: 60)).