خلاصه ماشینی:
این جوان با استعداد،با همه تازه کاری و ناپختگی که اقتضای سن او بود،فرشته را چندان زیبا نقش زد و برآورد که بسیار ماهرانهتر از فرشتهای دیگری که وروکیو نقاشی کرده بود جلوه میکرد.
وروکیو در هنر پیکرهسازی چربدستتر از نقاشی بود و از اینکه میدید جوانی تازه کار بهتر از او که داعیهی استادی دارد از رنگ و قلم بهره میگیرد و کارآمدی آن را میشناسند،احساس شرمندگی کرد،قلممو را بر زمین نهاد و عهد چنان کرد که تا زنده است دیگر دست به رنگ و قلم نبرد و نقاشی را یک سره کنار بگذارد.
لئوناردو پدر خود را آگاه کرد که سپر حاضر است و میتواند برای بردن آن به کارگاه شخصی وی بیاید.
لئوناردو چون این حال میدید به سوی پدر شتافت و با هیجان گفت:«پیداست که این سپر با تأثیری که از آن چشم میتوان داشت نیک برآمده است.