خلاصه ماشینی:
هنر زندگی است و معاش، عشایر در سکوت طبیعت زندگی میکنند و این سکوت است که همیشه نوعی حرکت را در آثارشان میطلبد و این حرکت را با رنگهایی که در محل زندگیشان یعنی چادرها و لباسهایشان در دست بافتهایشان به کار رفته نشان میدهند.
این دست بافتهها که به نوعی با زندگی روزمرهشان آمیخته نشان انس عشایر با طبیعت است که در هنرشان جلوه میکند.
صالحی در مورد نقوشی که در کارش خودنمایی میکند چنین میگوید:«در ابتدا بهطور ناخودآگاه حاشیههایی که در دست بافتههای عشایر دیده میشوند را در پایین و بالای تابلو ترسیم میکردم اما هر چه بیشتر پیش میرفتم از این حاشیهها فاصله گرفتم و گویی به بیانتهایی و نامحدودی نزدیک شدم و به نوعی سادگی درونی گرایش پیدا کردم و احساس میکنم رسیدن به این سادگی همان پاکی فطرت و یکسان بودن حسن خداوند است.