چکیده:
فقرشهری یکی ازمهمترین چالشهای اجتماعی – اقتصادی بسیاری ازکشورهای درحال توسعه است و مقامات شهری این کشورها برای کاهش اثرات آن تلاش می کنند. برطبق آمار، درهرروز صد هزارنفر به جمعیت زاغه نشینان اضافه می شود. این مقاله تلاش می کند تا به بررسی فقر شهری ازمنظر ویژگیهای فقر، وضعیت جهانی فقر شهری و موقعیت ایران بپردازد. رویکرداصلی تحقیق حاضر مبتنی بردیدگاه رادیکالیسم بوده و روش انجام تحقیق ازنوع توصیفی - تحلیلی می باشد. دراین مطالعه، باکمک دوشاخص الف) نسبت خانوارهای شهری ساکن در واحدهای مسکونی کم دوام و بی دوام، ب) نسبت خانوارهای شهری 4 نفره ساکن دریک اتاق، که هرکدام ازاین شاخصها به تنهایی می توانند بیانگر فقر شهری باشند به بررسی نقاط شهری استانهای کشور با استفاده ازروش امتیاز استاندارد پرداخته شده است. برخی نتایج این بررسی بیانگرآن است که فقر شهری بدلیل رشد فزاینده شهرنشینی و بدنبال آن زاغه نشینی در کشورهای فقیراز یک سو و عدم اهتمام کامل دولتها در عمل به تعهدات خود برای کاهش فقر از سوی دیگر روز به روز در حال افزایش است و افق مبارزه با فقر را درسالهای آینده تیره و تار نشان می دهد. درکشور ما نیز همزمان با توافق جهانی (1996) مبارزه با فقر آغاز شده، با این حال هنوز 10. 5 درصد از خانوارهای شهری زیر خط فقر مطلق قرار دارند و دربین استانهای کشور، درشاخص اول، استانهای حاشیه کویرهای مرکزی نظیر خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان، کرمان و یزد و در شاخص دوم استانهای سیستان و بلوچستان، اردبیل، لرستان وکرمانشاه بیشترین خانوارهای فقیر شهری کشور را در خود جای داده بودند. این امر تلاش بیشتر و پیگیری مداوم مسوولین شهری در رفع فقر بویژه فقرمسکن شهری و گسترش عدالت منطقه ای را می طلبد
خلاصه ماشینی:
مدخلي برفقرشهري با تأکيد برفقرمسکن درنقاط شهري استانهاي کشور دکتررحيم بردي آنامرادنژاد *١ استاديار گروه جغرافيا وبرنامه ريزي شهري دانشگاه مازندران چکيده : فقرشهري يکي ازمهمترين چالشهاي اجتماعي – اقتصادي بسياري ازکشورهاي درحال توسعه است و مقامات شهري اين کشورها براي کاهش اثرات آن تلاش مي کنند.
درکشور ما نيز همزمان با توافق جهاني (١٩٩٦) مبارزه با فقر آغاز شده ، با اين حال هنوز ١٠/٥ درصد از خانوارهاي شهري زير خط فقر مطلق قرار دارند ودربين استانهاي کشور، درشاخص اول ، استانهاي حاشيه کويرهاي مرکزي نظيرخراسان جنوبي ، سيستان وبلوچستان ، کرمان و يزد و در شاخص دوم استانهاي سيستان و بلوچستان ، اردبيل ، لرستان وکرمانشاه بيشترين خانوارهاي فقير شهري کشور را درخودجاي داده بودند.
در سطح ايران ، کاربرد شاخصهاي انتخابي اين تحقيق نشان مي دهد: - در شاخص اول يعني « نسبت خانوارهاي شهري ساکن در واحدهاي مسکوني کم دوام و بي دوام » به ترتيب استانهاي خراسان جنوبي ، سيستان و بلوچستان ، کرمان و يزد در محروميت قرار داشتند و ميزان اين گونه واحدها در اين استانها گاه تا ٤ برابر ميانگين کشوري بوده است .
- در شاخص دوم يعني « نسبت خانوارهاي شهري ساکن در يک اتاق » استانهاي سيستان وبلوچستان ، اردبيل ، لرستان وکرمانشاه به ترتيب محروم ترين نقاط کشور بودند و تعداد اين قبيل خانوارها در برخي از آنها مانند سيستان و بلوچستان از سه برابر ميانگين کشوري بيشتر بوده است .