چکیده:
ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎد دﻫﻨﺪه و ﯾﺎدﮔﯿﺮﻧﺪه در اﯾﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻓﺮدی ﯾﺎ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪﻃﻮر داﺋﻢ داﻧﺶ و ﻣﻬﺎرت ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺸﺘﺮک ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﻫﺪف ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎددﻫﻨﺪه ﭼﯿﺴﺖ؟ وﯾﮋﮔﯽ رﻫﺒﺮان در ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﯾﺎددﻫﻨﺪه ﭼﯿﺴﺖ؟ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﯾﮏ دﯾﺪﮔﺎه ﻗﺎﺑﻞ ﯾﺎددﻫﯽ ﺗﺪوﯾﻦ ﻧﻤﻮد؟ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ، در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﯾﺎددﻫﻨﺪه ﭘﺮداﺧﺘﻪاﯾﻢ. ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﯾﺎددﻫﻨﺪه ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻬﺎرتﻫﺎی رﻫﺒﺮی در ﮐﺎرﮐﻨﺎﻧﺸﺎن، ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺪاوم ﺧﻮد را ﺑﻬﺒﻮد ﻣﯽﺑﺨﺸﻨﺪ. رﻫﺒﺮان ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ آﻣﻮزش را ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﮐﺎر ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮی و ﯾﺎددﻫﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﺎرﮐﻨﺎن در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی داﻧﺶ و دﯾﺪﮔﺎهﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ، ﯾﮏ ﻫﻨﺠﺎر ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ راﻏﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺎزار را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮای آنﻫﺎ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ. وﻇﯿﻔﻪ رﻫﺒﺮان ﻧﯿﺰ در ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﯾﺎددﻫﻨﺪه در اﺧﺘﯿﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﯾﺠﺎد ارزش اﻓﺰوده ﺑﺮای آن اﺳﺖ و اﯾﻦ ﮐﺎر ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯾﺎددﻫﯽ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
خلاصه ماشینی:
این سازمان برای مقابله و حفظ توان رقابتی در محیط کسب و کار بوجود آمده است (O’Keeffe,2002)؛ و دارای 5 خصوصیت است: تفکر سیستمی، مهارت شخصی، مدلهای ذهنی، دیدگاه مشترک و یادگیری تیمی (Senge,1990) سازمان یاددهنده: همانگونه که در شکل یک نشان داده شده است؛ سازمانی می باشد که هر یک از اعضای آن علاوه بر شاگرد بودن، یک معلم هستند و یادگیری و یاددهی متقابل در تمام فعالیت های روزمره آنها تنیده شده است (Tichy,2003).
برای انجام این کار، به سازمانی نیاز است که همه در آن یاددهنده و یادگیرنده اند و فرآیندهای یاددهی و یادگیری، همه روزه در کالبد فعالیت های سازمان، انجام می گیرد؛ مدیر باید نقش معلم ارشد را ایفا کند، جهت را مشخص نماید، فرهنگ را شکل دهد و دیگران را در ایده ها و دانش ارزشمند خود سهیم نماید تا به بالاترین مرحلة شغلی برسند.
رهبران سازمانی، باید به بهطور مستمر اجازه دهند ایدهها و شیوههای قدیمی انجام کارها کنار گذاشته شوند و ایدهها و شیوههای جدید و بهتر را بپذیرند و باید بتوانند به کارکنان کمک کنند تا سطوح بالای انرژی مورد نیاز برای انجام همان کار را تولید نمایند (Tichy,2003) 5- جنبههای مشترک سازمانهای یاد دهنده سازمان یاددهنده سازمانی است که در آن همه یاددهنده و یادگیرنده هستند.