چکیده:
شاخصهای مسکن مهمترین و کلیدیترین ابزار برنامهریزی مسکن می باشند. بررسی شاخصهای اجتماعی مسکن یکی از وسایل و شیوههای شناخت ویژگیهای مسکن به شمار میرود که میتوان به کمک آن پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت و هرگونه برنامهریزی و تصمیمگیری را آسان نمود. هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی وضعیت شاخصهای کمی و کیفی اجتماعی مسکن مناطق روستایی استان گیلان و مقایسه تطبیقی آن با مساکن شهری می باشد. از اینرو پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و ماهیت روش آن توصیفی- تحلیلی است که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق منابع اسنادی حاصل از نتایج سرشماری استان در سال 1390 بهدستآمده است. نتایج بررسی و مقایسه شاخصهای اجتماعی مسکن در مناطق روستایی استان گیلان در سال 1390 نشان می دهد که از نظر شاخصهای اجتماعی کمی مسکن (تراکم خانوار در واحد مسکونی، تراکم نفر در واحد مسکونی و توزیع واحدهای مسکونی برحسب تعداد اتاق و خانوار)، در وضعیت مناسب و مطلوبی قرار دارد و هم چنین از نظر شاخصهای اجتماعی کیفی (میانگین سطح زیربنای واحد مسکونی، دوام مصالح ساختمانی، مالکیت و نحوه تصرف و امکانات زیرساختی و تسهیلات)، واحدهای مسکونی در شرایطی به نسبت مناسب هستند اما در مقایسه با شاخص های کمی و کیفی مناطق شهری استان، گواه این استه که کماکان مشکلات و کاستیهایی نیز وجود دارد و با وضعیت مناسب و مطلوب فاصله دارد.
خلاصه ماشینی:
نتايج بررسي و مقايسه شاخص هاي اجتماعي مسکن در مناطق روستايي استان گيلان در سال ١٣٩٠ نشان مي دهد که از نظر شاخص هاي اجتماعي کمي مسکن (تراکم خانوار در واحد مسکوني، تراکم نفر در واحد مسکوني و توزيع واحدهاي مسکوني برحسب تعداد اتاق و خانوار)، در وضعيت مناسب و مطلوبي قرار دارد و هم چنين از نظر شاخص هاي اجتماعي کيفي (ميانگين سطح زيربناي واحد مسکوني، دوام مصالح ساختماني، مالکيت و نحوه تصرف و امکانات زيرساختي و تسهيلات )، واحدهاي مسکوني در شرايطي به نسبت مناسب هستند اما در مقايسه با شاخص هاي کمي و کيفي مناطق شهري استان ، گواه اين استه که کماکان مشکلات و کاستي هايي نيز وجود دارد و با وضعيت مناسب و مطلوب فاصله دارد.
با توجه به آمار مشاهده مي شود که مساکن روستايي استان گيلان از نظر شاخص تراکم خانوار در واحد مسکوني در وضعيت مناسبي قرار دارد به گونه اي که در سال ١٣٩٠ در برابر هر ١٠٠ واحد مسکوني، ١٠٧ خانوار وجود داشته است اما اين شاخص در مقايسه با کل استان و مناطق شهري استان در رنج بالاتري قرار دارد و نشان مي دهد که کمبود مسکن در مناطق روستايي استان نسبت به مناطق شهري بيشتر احساس مي شود.
44 Source: Statistical year Book of Guilan, 2011 (به تصویر صفحه رجوع شود ) نقشه شماره ٣- شاخص تراکم نفر در مناطق روستايي استان گيلان Source: Authors با توجه به نقشه (٣)، مناطق روستايي شهرستان هاي رشت ، رودبار، آستانه ، لاهيجان و لنگرود که شاخص تراکم نفر بين ٣/٤ نفر تا ٣/٧ نفر است نسبت به روستاهاي ديگر شهرستان ها در شرايط مناسب تري قرار دارند.