چکیده:
پیشرفت سریع فناوری محرک هوشمندسازی در حوزههای مختلف است که به ظهور الگوها و روابط نوینی میان مکانها، انسانها و افزارها منجر شده است. فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی با وجود چالشها، فرصتهای فراوانی را با ارائة خدمات گوناگون دیجیتالی در اختیار کاربران قرار میدهند. در این میان، سایبرپارکها نوعی از فضاهای باز عمومی شهری هوشمند هستند که با همآفرینی و برهمکنشهای دیجیتالی، بهمنظور جمعآوری اطلاعات، انتقال دانش و به اشتراکگذاری تجارب شکل میگیرند. از آنجا که سایبرپارک فضای واقعی و مجازی را با هم ادغام میکند، میتواند تعادلی میان زندگی دیجیتالی و انسانی برقرار کند؛ بنابراین با توجه به معضلات فعلی شهرها و رهیافتهای نوین شهری، مطالعة نیازها، اولویتها، الزامات و ملاحظات پیرامون پروژههای سایبرپارک ضروری است. هدف پژوهش حاضر، واکاوی، مقایسه و تحلیل پروژههای پیشگام سایبرپارک بهمنظور استخراج مدلها، اجزا و فرایندهای شکلگیری آنهاست تا بتوان بهسوی توسعه و تکامل این فضا گام برداشت. با توجه به اینکه سایبرپارک مفهومی جدید و پیچیده و پروژههای آن نیز نوظهور است، در این پژوهش، با استفاده از ویژگیهای تحلیل محتوایی و راهبرد پژوهشی مطالعات موردی، بررسی موشکافانه و نظاممند پژوهشها، اسناد و مدارک مرتبط با این پروژهها، اهداف و روشهای اجرای سایبرپارک بیان شده است. در روند پژوهش، سه نمونة اصلی پروژة پیشگام سایبرپارک و زیرمجموعهها و اجزای آنها بررسی و تحلیل شدهاند. همچنین نقش و جایگاه فضاهای باز عمومی، ذیاثران و فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی بههمراه روشهای اجرا و اهداف شکلگیری سایبرپارکها در نمونههای مطالعاتی بررسی شدهاند. یافتههای پژوهش نشان میدهد مهمترین دستاورد سایبرپارکها، تشویق مردم برای مشارکت، تعامل و همافزایی در امور گوناگون جامعه، بهمنظور آفرینش محیطزیست شهری باکیفیت و درنتیجه ارتقای کیفیت زندگی در شهر است.
The rapid growth of information and communication technology, mobile connectivity and social media has led to the emergence of new needs, patterns and relationships. They are driving forces in smartification and extremely influencing the way that people experience time and space. Cyber parks are a kind of smart public open spaces that focusing on Technological systems, human and environmental issues. In this context, real-world space is combined to intelligent infrastructure through the co-creation. This cyber-physical system allows users to exchange information, share knowledge, experiences, and transfer technology and innovation as drivers of future growth. The aim of this research is to compare and analyze the pioneering cyberpark projects in order to extract their goals, models and processes. this research attempts to use the features of qualitative content analysis and systematically research in order to document the cyberpark pioneering projects, their goals and methods of cyberpark implementation. In the research method, three key examples of the pioneering cyberpark project and their elements have systematically reviewed by comparatively analyzing from different approaches. The pattern and function of public open spaces, stakeholders and ICTs along with the implementation methods and goals of cyberpark development have been explored in the case studies.The research findings indicate that the most important achievement of cyber park as a social networking context is to encourage people to participate and interact in various community affairs in order to create quality, vibrant and intelligent urban environments and thus promote sense of place, social interaction and vitality in public open spaces.
خلاصه ماشینی:
از آنجا که اين بستر به کمک هم آفريني و برهم کنش هاي ديجيتالي در فضاي باز عمومي مجهز به فناوريهاي اطلاعاتي و ارتباطاتي شکل مي گيرد تا بستر جمع آوري داده ها، تبادل اطلاعات ، انتقال دانش و به اشتراکگذاري تجارب فراهم شود، مطالعۀ نيازها، اولويت ها، الزامات و ملاحظات پيرامون پروژه هاي سايبرپارک ضروري است .
ب ) ايجاد سايبرپارکها: ساخت فضاهاي باز عمومي هوشمند، به ويژه سايبرپارکها که با رويکرد هم آفريني و به کمک تعاملات ديجيتالي ميان مردم با محيط اجتماعي شهري و با استفاده از فناوريهاي اطلاعاتي و ارتباطاتي شکل ميگيرند، گامي مهم براي کاهش معضلات شهرها و ارتقاي کيفيت زندگي شهري است .
Arvanitidis et al فناوريهاياطلاعات وارتباطات سيستم هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات ، به ويژه رسانه ها و شبکه هاي اجتماعي مجازي، بدون محدوديت هاي زماني و مکاني ، با يکپارچه کردن مردم و فضاهاي باز عمومي هوشمند از جمله سايبرپارک، عادات فرهنگي و منش هاي اجتماعي جديدي در زندگي مدرن شهري شهروندان به وجود ميآورند و در اين راه از توليد دانش ، تبادل اطلاعات و به اشتراکگذاري تجارب استفاده ميکنند ( ;٢٠٠١ ,Castells ;٢٠١٩ ,Costa and Erjavec ;٢٠١٨ ,UNHabitat ٢٠١٨ ,Femenia Serra and Neuhofer ;٢٠٠٥ ,Castells and Cardoso)؛ بنابراين در طراحي سايبرپارک علاوه بر توجه به زيرساخت ها و زيربناها، بهينه يابي سايت پروژه شامل مکان يابي قطب هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات براي بهره برداري بهتر ذي اثران اهميت دارد؛ به ويژه به شکل «يادگيري پيشرفتۀ فناورانه در فضاي باز» (TEOL)١ (ترکيب «مفهوم يادگيري پيشرفتۀ فناورانه » [TEL]٢ با «مفهوم يادگيري در فضاي باز» (OL)٣) (٢٠١٧ ,٢٠١٨ ,Klichowski .