چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)به شیوهیگروهی بر کاهش نگرانی و افسردگی در زوجین با طلاق عاطفی مراجعهکننده به کلینیک مشاوره ندای آرامش روانشهر تهران در یک طرح نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل انجام گردید. 28 (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه کنترل) زوج با مشکلات طلاق عاطفی به روش نمونهگیری داوطلبانه انتخاب شدند. گروه آزمایش در هشت جلسهی نود دقیقهای مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)شرکت کردند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. شرکتکنندگان در دو نوبت به پرسشنامههای افسردگی بک و نگرانی ایالت پنسیلوانیا پاسخ دادند. یافتهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش افسردگی و نگرانی در شرکتکنندههای گروه آزمایش گردید. بنابراین میتوان گفت، در حوزه درمان و زمینهی کار با افراد افسرده و مضطرب و کاهش طلاق عاطفی در حوزه مداخلات خانوادگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) با توجه به ماهیت آن، بسیار کارا و نویدبخش به نظر میرسد.
This study to aim was corducted the effectiveness of based on acceptance and commitment group therapy (ACT) in reducing worry and depression in couples with emotional divorce referred to Mental Relief Counseling Clinic in Tehran In a quasi-experimental design with pre-test and post-test with control group. Twenty-eight (14 participants in experimental group and 14 participants in control group) couples with emotional divorce problems were selected using voluntarly sampling. The experimental group participants in 8 sessions of acceptance and commitment based on intervention (ACT) sessions and the control group participants did not receive any intervention. Participants responded in two stage to the Beck Depression Inventory and the State of Pennsylvania Questionnaire on two occasions. Findings showed that acceptance and commitment therapy reduced depression and worry in the experimental group. Based on this, it can be said that in the field of treatment and dealing with depressed and anxious people and reduction of emotional divorce in the field of family interventions, acceptance and commitment group therapy (ACT) due to its nature seems very effective and promising.
خلاصه ماشینی:
Matson, Rogge, Johnson, Davidson, & Fincham 3.
پژوهش ها نشان داده انـد کـه متغيرهاي روان شناختي زيادي از جمله افسردگي (شاه مرادي ، ١٣٩٥)، تعـارض هـاي زناشـويي (صفاييراد و وارسته فر، ١٣٩٢)، هوش هيجاني و تاب آوري (کريميپور زارع ، ١٣٩٥) ميتوانند طلاق عاطفي را پيش بيني کنند.
Malouff, Thorsteinsson, Schutte, Bhullar, & Rookke 3.
Mahati, Bhagya, Christofer, Sneha, & Rao 2.
Wetherell, Liu, Patterson, Afari, Ayers, Thorp, & Petkus 7.
2. Brassington, Ferreira, Yates, Fearn, Lanza, Kemp, & Gillanders 3.
نتايج نشان داد که درمـان مبتنـي بر پذيرش و تعهد منجر به کاهش نگراني و افسردگي در زوجين داراي طلاق عاطفي ميشـود که اين يافته ها با نتـايج پـژوهش هـاي (نـام و همکـاران ، ٢٠١٦؛ هاناهـان و همکـاران ، ٢٠١٣؛ گلدفرين و ون -هرينگ ١، ٢٠١٠؛ اماني و همکاران ، ١٣٩٧؛ و محتشمي، ذوقي پايدار و يعقـوبي، ١٣٩٧) همسو است .
Dozois, Bieling, Patelis-Sioti, Hoar, Chudzik, & McCabe 4.
Forman, Shaw, Goetter, Herbert, Park, & Yuen 3.
Pots, Fledderus, Meulenbeek, Klooster, Schreurs, & Bohlmeije ميسازد و همچنين منجر به عمل به ارزش هاي فردي در مراجع ميشـود، ايـن درمـان مـيتوانـد به عنوان يکي از درمان هاي روان شناختي مناسب براي کاهش افسردگي در و نگرانـي افـراد دچـار طلاق عاطفي مورد استفاده قرار گيرد.
در مجمـوع بـا توجـه بـه نتايج اين پژوهش و پژوهش هاي مشابه ، به نظر ميرسد که درمان مبتنـي بـر پـذيرش و تعهـد منجر به کاهش نگراني و افسردگي در افراد داراي طلاق عاطفي ميشود.