چکیده:
هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین دستمزد واقعی و بهره وری نیروی کار در بخش صنعت ایران طی دوره 1358 تا 1381 می باشد. برای این منظور از روش اقتصاد سنجی خود رگرسیون با وقفه های توزیع شونده (ARDL) استفاده شده است. براساس یافته های تحقیق، بهره وری دارای تاثیر معنی دار بر دستمزد واقعی بخش صنعت نمی باشد. هرچند، وجود رابطه تعادلی بلند مدت (همگرایی) میان دستمزد واقعی ، بهره وری و دیگر متغیرهای مدل در بخش صنعت ایران مورد تایید قرار می گیرد. همچنین، آزمون علیت گرانجر میان بهره وری و دستمزد نشان دهنده عدم وجود رابطه علیت میان این دو متغیر در بخش صنعت ایران است، این مسئله نشان دهنده این است که عواملی غیر از بهره وری در تعیین دستمزد واقعی بخش صنعت ایران دخیل می باشند که از جمله می توان به عوامل نهادی و قانونی و دخالت های دولت در تعیین دستمزدها در این بخش اشاره کرد.
The main objective of this paper is to explore the linkage between the real wage rate and labor productivity in the industrial sector of Iran over period 1979-2002 by using the ARDL approach. The empirical results confirm a long run (co-integrated) relationship between the real wage rate and the productivity along side with other variables in the model where the labor productivity has a positive impact on real wage rate، but is not significant statistically. Also، the Granger test demonstrates that there is no causality link between these two variables. In fact، other factors، including the government domination on the major industrial units (by setting an administrated wage rate)، labor laws، and lack of effective labor unions have led to an inflexible wage rate system.
خلاصه ماشینی:
"برای بررسی بهتر رابطه میان دستمزد واقعی و بهرهوری نیروی کار در بخش صنعت از متغیرهای دیگری نظیر اشتغال، موجودی سرمایه فیزیکی و پیشرفت تکنولوژی استفاده میشود، تا از این طریق تأثیر تغییرات در فناوری و به کارگیری سرمایه، بر رابطه دستمزد واقعی و بهرهوری مورد توجه قرار گیرد.
نتایج به دست آمده از برآورد الگوی بلندمدت رابطه (5-1) متغیر ضریب انحراف معیار آماره t احتمال 26/1- 40/0 10/3- 008/0 92/0 26/0 56/3 003/0 18/0 359/0 504/0 622/0 03/11 09/1 06/10 000/0 متغیر وابسته: LY تعداد مشاهدات= 24 (سالهای 1358 تا 1381) نتایج بهدست آمده از برآورد الگوی بلندمدت نشان میدهد که در بلندمدت، بهرهوری متوسط نیروی کار با متوسط دستمزد واقعی دارای رابطه نبوده و از نظر آماری معنادار نیست.
نتایج بهدست آمده از برآورد الگوی تصحیح خطای رابطه (6) 1 متغیر ضریب انحراف معیار آماره t احتمال 47/0 18/0 55/2 023/0 09/1- 50/0 14/2- 050/0 80/0 37/0 16/2 048/0 015/0 282/0 054/0 957/0 54/0 213/0 56/2 022/0 53/9 44/2 89/3 002/0 86/0- 22/0 77/3- 002/0 آماره F = متغیر وابسته : dLRW تعداد مشاهدات = 24 (سالهای 1358 تا 1381) با بررسی نتایج بهدست آمده از برآورد مدل (6)، ملاحظه میشود که متوسط بهرهوری در بخش صنعت ایران، تأثیر معناداری بر دستمزد واقعی بخش صنعت نداشته است.
6. بحث و نتیجهگیری در این پژوهش، رابطه بین بهرهوری و دستمزد در بخش صنعت ایران در دوره زمانی 1358 تا 1381 با استفاده از روش اقتصادسنجی خودرگرسیون با وقفههای توزیع شونده (ARDL) را بررسی کردهایم.
نتیجهگیری کلی این است که اگرچه رابطه تعادلی بلندمدت میان دستمزد واقعی، متوسط بهرهوری و دیگر متغیرهای مدل در بخش صنعت ایران تأیید میشود؛ اما اثر متوسط بهرهوری نیروی کار بر دستمزد واقعی از لحاظ آماری معنادار نیست."