چکیده:
بارزترین نمود و شاخصترین بیان از تعهدات دولتها درخصوص حق بر سلامتی را میتوان در ماده 12 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مشاهده نمود. که بهره مندی از بالاترین استاندارد قابل حصول سلامت جسمی و روانی را به رسمیت میشناسد، هرچند اصطلاح «حق بر سلامت» را نمیتوان دقیقا به معنای برخورداری از سلامت معمول و متعارف فرض نمود. ولی به تنوعی از تسهیلات، امکانات و خدماتی اطلاق میگردد که دولتهای عضو به موجب معاهدات بین المللی، بدان متعهد و افراد انسانی به واسطه آن، قابلیت برخورداری داشته و استحقاق بهره مندی از آن را یافتهاند. شایان توجه است کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل در نگارش ماده 12 میثاق، تعریف سلامت مندرج در مقدمه اساسنامه سازمان بهداشت جهانی را، به «وضعیت بهروزی کامل جسمی، روانی و اجتماعی و نه صرفا فقدان بیماری یا ناتوانی» نپذیرفت. با این وجود، اشاره بند اول ماده 12 میثاق به «بالاترین سطح قابل وصول سلامت جسمی و روانی، محدود به حق بر مراقبت سلامتی نیست. برعکس، تاریخچه تدوین و عبارات صریح بند دوم ماده مزبور به این نکته اذعان دارد که حق بر سلامت، دربرگیرنده طیف وسیعی از عوامل اجتماعی و اقتصادی است، که شرایط و وضعیتی را پیش بینی و ارتقاء میدهد که مردم بتوانند زندگی سالمی داشته و به عوامل اساسی موثر بر سلامتی، نظیر آب سالم، تغذیه کافی، مسکن مناسب و بهداشت عمومی و حرفهای دسترسی داشته باشند.
The most significant expression of the state's commitment to the right to health can be found in Article 12 of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights that Recognizing the benefits of the highest standard of physical and mental health. However, the term of "right to health" does not precisely mean normal health, but it refers to a variety of facilities and services that states are committed to it in accordance with international treaties and humans have the capability to enjoy and benefit from it. It should be noted that the Third Committee of the United Nations General Assembly, in writing article 12 of the Covenant, did not accept the definition of health to "the state of complete physical, psychological and social well-being, and not merely the absence of disease or disability" in the introduction of the Constitution of the World Health Organization. However, the first paragraph of Article 12 of the Covenant does not restrict the right to health care to the highest level of physical and mental health. On the contrary, the editorial history and explicit terms of this article acknowledge that the right to health includes a wide range of social and economic factors that predict a situation in which people can live healthy and have effective factors that they have access to health, such as safe water, adequate nutrition, adequate housing, and public and professional health.
خلاصه ماشینی:
com"/> ميرسجاد سيد موسوي تاريخ دريافت : ٩٨/٠٤/١٩ تاريخ پذيرش : ٩٨/١١/١٥ چکيده بارزترين نمود و شاخص ترين بيان از تعهدات دولت هـا درخصـوص حـق بـر سـلامتي را مي توان در مادة ١٢ ميثاق بين المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي مشاهده نمـود که بهرهمندي از بالاترين استاندارد قابل حصول سلامت جسمي و روانـي را بـه رسـميت مي شناسد؛ اصطلاح «حق بر سلامت » را نمي توان دقيقا به معناي برخورداري از سلامت معمول و متعارف فرض نمود، اما بـه تنـوعي از تسـهيلات، امکانـات و خـدمات اطـلاق مي گردد که دولت هاي عضو به موجب معاهدات بين المللي ، بدان متعهد و افراد انساني به واسطة آن، قابليت برخورداري داشته و استحقاق بهرهمندي از آن را يافته اند.
از 1 آن جمله مي توان به بند ١ ماده ٢٥ اعلاميه جهاني حقوق بشر مصوب ١٩٤٨، مبني بر حـق هر کس بر سطح زندگي کافي براي سلامتي خود و خانواده اش ، بنـد ١ و ٢ مـاده ١٢ ميثـاق بين المللي حقوق اقتصادي ، اجتماعي و فرهنگي درخصـوص حـق بـر بـالاترين سـطح قابـل وصول سلامتي به همراه مصاديق و اقدامات عملي دولت ها در تحقق کامل اين حق بشـري ، ماده ٥ کنوانسيون بين المللي محو کلية اشکال تبعيض نژادي ،٢ مبتني بر تضمين حق هر فرد انساني فارغ از هرگونه تبعيض نسبت به سلامتي عمـومي ، مـواد ١١ و ١٢ کنوانسـيون محـو کليه اشکال تبعيض عليه زنان ٣ درخصـوص تکليـف دولـت هـاي عضـو، بـه اتخـاذ اقـدامات مقتضي ، به منظور تضمين دسترسي يکسان زنان و مردان به خدمات مراقبت سلامت و مـاده ٢٤ کنوانسيون حقوق کودک ٤ مبني بر حق هر کودک در برخورداري از بـالاترين معيارهـاي بهداشتي و تسهيلات قابل حصول درماني ، اشاره نمود.
International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, Adopted and Opened for Signature, Ratification and Accession by General Assembly Resolution 2200.