چکیده:
شهر هوشمند، شهری است که به خوبی در حال اجرای راه های رو به جلو در خصوصیات شش گانه (مردم هوشمند، تحرک هوشمند حکمروایی هوشمند، زندگی هوشمند، اقتصاد هوشمند و محیط هوشمند) است، و هدف آن مقابله با چالش های شهری از طریق استفاده از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی در خدمات و زیرساختهاء همکاری بین ذی نفعان کلیدی (شهروندان، دانشگاه ها، دولت و صنعت و سرمایه گذاری در سرمایه های اجتماعی) است. شهرهاي بسياري پروژه هاي تحول گرا و طرح هايي بنام نوآوري شهر هوشمند را براي خدمات دهي بهتر به شهروندان آغاز کرده اند که وابسته به حكمراني اين شهرها بوده است. با نگاهی تطبیقی به شاخص های دو استراتژی حکمرانی خوب و شهر هوشمند می توان دریافت که این دو رابطه لازم و ملزوم دارند به این معنا که، ارکان اعتراض و پاسخگویی ،ثبات سیاسی و فقدان خشونت و اثر بخشی دولت از شاخص حکمرانی خوب در بستر ارکان مختلف شهر هوشمند می بایست تجسم و تحقق یابند.
اگر وضعیت فعلی ایران به لحاظ دارا بودن شهرهای هوشمند بررسی شود می تواند دریافت که حتی کلانشهر تهران هنوز با استاندارهای یک شهر هوشمند فاصله زیادی دارد؛ که یکی از اصلی ترین موانع فراروی آن، چندپارگی مدیریت شهری در عرصه سیاستگذاری، تصمیم سازی، برنامه ریزی، هدایت و نظارت است. در این پژوهش فرضیه ای مطرح گردید، مبنی بر اینکه به نظر می رسد که حکمرانی خوب بر هوشمندسازی شهر تهران تاثیر دارد. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بود.
Over the past two decades, the development of services and urban infrastructure of Information and Communication Technology (ICT) has promoted the cooperation among the major urban actors and has developed smart cities. Smart cities have in turn paved the way for significant changes in the management and control of the cities by the governments. Therefore, a comparative study of the indices of good governance and smart cities reveals the direct relationship between good governance and smart cities. The major elements of good governance including accountability, political stability, lack of violence, and effectiveness of the government are expected to be d realized in smart cities. Iran has faced a phenomenally heterogeneous urban growth over the past three decades and this trend in the capital city of Tehran calls for more attention. Numerous identity and managerial problems in Tehran require examining the relationship between good governance and smartening this city. It seems that fragmentation of management in key issues, such as policymaking, decision- making, planning, organizing, leading, and supervising, is the most serious obstacle to positive correlation between these two variables in Tehran. Using documentary and archival data, this article aims at examining its hypothesis in a descriptive-analytical manner.
خلاصه ماشینی:
نسبت سنجي حکمروايي خوب و شهر هوشمند (مطالعه موردي:شهر تهران ) سيدعلي هاشمي ميترا راه نجات *** فتاح شريف زاده **** محمدرضا سعدي چکيده در دو دهۀ اخير، گسترش فناوري اطلاعات و ارتباطات در خدمات و زيرساخت هاي شهري کـه زمينه ساز افزايش همکاري ميان کنشگران اصلي شهرها شده است ، شهر هوشـمند بـه وجـود آورده است .
Smart City اجراي راه هاي روبه جلو در ويژگيهاي شش گانـه (مـردم هوشـمند١، حمـل ونقـل هوشمند٢، حکمروايي هوشمند٣، زنـدگي هوشـمند٤، اقتصـاد هوشـمند٥، و محـيط هوشمند٦) است ، که با ترکيب هوشمند داراييهـا و فعاليـت هـاي سرنوشـت سـاز، مستقل ، و آگاه شهروندان ساخته ميشود (٢٠١٤ ,Vettoratob &Mosannenzadeh ).
افزون براين ، دستاوردهاي موردانتظار از برنامۀ تهران هوشـمند عبارتنـد از: توسـعۀ شهري پايدار، هدايت نوآوري شـهري، رضـايت شـهروندان ، ارتقـاي مشـارکت و شفافيت ، و همچنين ، نظام هاي مديريت و خدمات کارآمد؛ بنابراين ، مقاله حاضر بر آن است که با بررسـي الزامـات تحقـق شـهر هوشـمند در ايـران برمبنـاي نظريـۀ حکمراني خوب (و با نگاه تأکيدي به شهر تهران ) به مسئلۀ شهر هوشمند در قالب گفتمان حکمراني خوب توجه ، و مشکلات و موانع پيش روي تحقق اين امر و نيـز 1.
هدف اصلي مقاله حاضـر ايـن اسـت کـه بـا درک ارتبـاط ميـان دو پـارادايم مديريت کلان (حکمراني خوب و شهر هوشمند) و پياده سـازي آن برمبنـاي مـدل مديريت شهري تهران ، خلأ اطلاعاتي موجود در اين زمينـه را در حـد تـوان خـود برطرف کند.