چکیده:
این مقاله به بررسی دلایل انتخاب امام رضا به مقام ولایت عهدی از جانب مامون، میپردازد. هدف نگارنده از این پژوهش، شناساندن چهرهی واقعی مامون و همچنین عدم نیّت خیر خواهانه او نسبت به امام رضا میباشد. در حقیقت مامون نه بخاطر حبّ اهل بیت و علاقه به خاندان عصمت و طهارت و نه به خاطر گرایش به تشیّع(به گمان بعضی محققین)، بلکه از روی اضطرار و همچنین حفظ حکومت و حبّ ریاست، مجبور به این انتصاب شد. مولف بر این باور است که مامون برای حفظ حکومت خویش با تدابیری کاربردی، برخلاف خلفای سلف خویش که به سرکوبی علویان میپرداختند،با بزرگ داشت علویان و پیشنهاد ولایتعهدی به امام رضا، بنی عبّاس را از بحرانهای بوجود آمده، رهایی بخشیده است. محتوای این پژوهش به روش کتابخانهای گردآوری شده و در این نوشتار مسئلهی ولایتعهدی امام رضا(ع)، به شیوه تحلیلی- توصیفی مورد پژوهش قرار گرفته است. مبانی اصلی تحقیق در این پژوهش، بررسی متون اصلی و کهن بوده، هرچند سعی شده است کتب و تحقیقات جدید و برداشتهای تاریخی و نظرات محقّقان از نظر دور نماند.
This paper examines the reasons for the chosing of Imam Reza as a
provincial governor by Mamun. The purpose of this research is to
identify the personality of Mamun and his performance towards
Imam Reza. Mamun was forced to make this appointment not
because of Ahle-Beit's friendship and interest in the clan of
infallibility and purity family, nor because of his tendency to Shiat
(to some scholars) but also in urgency. In order to preserve his rule
with clever thinks, Mamun liberated Bani Abbas from the crises
created by the Alawians, in commemoration of the Alawians and
the crown prince proposal to Imam Reza, in sharp contrast to the
caliphs who used to suppress the Alawians. In this paper, the topic
of Imam Reza's crown prince has been studied in a descriptiveanalytical
manner.