چکیده:
مبارزه با فساد در دو دهه اخیر به دغدعه اصلی جامعه بینالمللی تبدیل شده است. به همین دلیل دولتها به طرق مختلف مبادرت به قاعدهگذاری برای مبارزه با این پدیده در سطح جامعه جهانی و اسناد بینالمللی نمودهاند. در بین قواعد وضع شده برای مبارزه با فساد، توجه ویژه به پیشگیری اعم از کیفری و غیرکیفری به عنوان یک سیاست جنایی سازمانهای جهانی و منطقه شده است. تعهد به پیشگیری غیرکیفری، تعهدات دارای قدرت الزامآور و اختیاری تقسیم میگردد، بیشتر تعهدات کشورها درزمینه پیشگیری غیرکیفری بر نهادسازی درساختار قانون داخلی کشورها تمرکز دارد. با توجه به اینکه تعهدات بینالمللی دولتها در صور مختلف مورد قبول و پذیرش دولتها قرار میگیرد، اجراء و عدم اجرای این تعهدات بینالمللی چگونه قابل ارزیابی است؟ و در صورت عدم اجرای تعهدات دولتها، ضمانت اجراء این تعهدات چیست و مسئولیت دولتهای ناقضی که ظرفیت پیشگیری ایجاد نکردهاند، چه خواهد بود؟ بررسی این تعهدات در زمینه پیشگیری غیرکیفری موید این مطلب است که اولا رویکرد جامعه بینالملل به پیشگیری به عنوان یک ابزار موثر برای جرایم اقتصادی است و دوما دولتها در اسناد مختلف تعهدات مختلفی در زمینه پیشگیری غیرکیفری از فساد دارند که نقض آن میتواند مسئولیت بینالمللی آنها را به همراه داشته باشد.
The fight against corruption has become a major concern of the international community in the last two decades. For this reason, governments have resorted to various methods to combat this phenomenon at the level of the international community and international documents. Among the rules for combating corruption, special attention has been paid to prevention, both criminal and non-criminal, as a criminal policy of global and regional organizations. Commitment to non-criminal prevention, obligations with binding and optional power are divided, most of the obligations of countries in the field of non-criminal prevention focus on institutionalization in the construction of domestic law. Given that the international obligations of governments are accepted and accepted by governments in various forms, how can the implementation and non-implementation of these international obligations be assessed? And if the commitments of the governments are not fulfilled, what is the guarantee of the fulfillment of these obligations and what will be the responsibility of the conflicting governments that have not created the capacity for prevention? Examining these commitments in the field of non-criminal prevention confirms that, firstly, the international community's approach to prevention is an effective tool for economic crimes, and secondly, governments in various documents have different obligations in the field of non-criminal prevention of corruption. .Can have international responsibility.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه تعهدات بین المللی دولت ها در صور مختلف مورد قبول و پذیرش دولت ها قرار میگیرد، اجراء و عدم اجرای این تعهدات بین المللی چگونه قابل ارزیابی است ؟ و در صورت عدم اجرای تعهدات دولت ها، ضمانت اجراء این تعهدات چیست و مسئولیت دولت های ناقضی که ظرفیت پیشگیری ایجاد نکرده اند، چه خواهد بود؟ بررسی این تعهدات در زمینه پیشگیری غیرکیفری موید این مطلب است که اولا رویکرد جامعه بین الملل به پیشگیری به عنوان یک ابزار موثر برای جرایم اقتصادی است و دوما دولت ها در اسناد مختلف تعهدات مختلفی در زمینه پیشگیری غیرکیفری از فساد دارند که نقض آن میتواند مسئولیت بین المللی آنها را به همراه داشته باشد.
ir مقدمه تعهد به پیشگیری در حقوق بین الملل و آن هم تعهد به پیشگری غیرکیفری که در کنوانسیون های مختلف ملل متحد در زمینه مبارزه با جرایم متعدد درج میشود، ضمن اینکه تکالیف الزامی و اختیاری برای دولت ها ایجاد میکند، اقدام عملی دولت ها به اجرای این تعهدات ، در تحقق اهداف کنوانسیون بسیار موثر است .
تعهد به پیشگیری شقوق مختلفی و عناوین متعددی در حقوق بین الملل برای دولت هایی که قواعد یا کنوانسیون ها مبارزه با فساد را پذیرفته اند، تعریف کرده است ؛ مطالعه و تحلیل گونه های موثر پیشگیری از جرایم اقتصادی، با امعان نظر به ویژگیهای این نوع پیشگیری در اسناد بین المللی و تعهد دولت ها به پیشگیری غیرکیفری موضوع نوشتار حاضر ار تشکیل میدهد.