چکیده:
«زندگی منتظرانه»، به سبکی از زندگی گفته میشود که طی آن، شخص مومن، اعمال و رفتار خود را بر مدار جلب رضایت امام عصرf قرار میدهد. «منتظر» سعی میکند با اصلاح معایب و برطرف کردن نواقص، خود را جزو خدمتگزاران ایشان قرار دهد. برای رسیدن به این مهم، توصیههای فراوانی از جانب ایمه معصومb صادر گردیده است. به عبارت دیگر، بهترین تحقق این مهم، انتخاب مسیری است که از کلام اهلبیت عصمت و طهارت (که سیاست گزار اصلی رسیدن به سعادت هستند) تعیین شده است. یکی از آن توصیهها کثرت خواندن دعایی به نام «دعای عهد»، با مضامین منتظرانه است. این دعا خدا شناسی، امام شناسی، طلبیدن برخی اوصاف و در انتها تبیین برخی از برنامههای حکومت حضرت و پاسخ به برخی شبهات را دربر میگیرد. این نوشتار با بررسی برخی از عبارتهای این دعا، با روش تحلیل و توصیف، محورهای بایستههای رفتاری منتظران را تبیین و دست آخر برای زندگانی منتظران، با اتکا بر این دعای شریف سیری شفاف و هدفمند استخراج میکند.
خلاصه ماشینی:
» 4 در مورد تشبیه مذکور و وجه شبه «دعا» و «سلاح»، میتوان گفت که در تشبیه دعا به سلاح، علاوه بر برنده بودن دعا، نکته دیگری نهفته است و آن این که سلاح در نبرد و به دست مجاهد هست که کارایی دارد و سبب ظفر و پیروزی میشود؛ اگر در دعا نیز فقط به درخواست زبانی بسنده کنیم، چه بسا استجابت اتفاق نخواهد افتاد.
در حقیقت با نگاه تحلیلی کاربردی به این پژوهش در زمینه دعای عهد و با تکیه بر اوصاف منتظران باید گفت که در این زمینه پژوهشی صورت نگرفته و حداکثر قرابتی که بین این نو نگاشته و سایر متون وجود دارد، ترجمه و شرحهایی است که به تبیین متن دعا اقدام کردهاند؛ ولی فراتر از آن و برای ایجاد سیر تکامل در امر انتظار موردی یافت نگردید.
نکته دیگری هم که از نوع یاری در ماده «نصر» میتوان استفاده کرد، این است که اگر کیفت تقابل دشمن مستقیم باشد و یاران، به دفاع اقدام کنند، «انتصار» شکل میگیرد و نصرت واقع میشود و یاران را «انصار» میگویند.
به صورت کلی، امری که در جامعه مسلمین به یاری و حمایت و دفاع نیاز دارد و با دین هم مرتبط است، باید اولویت اقدام ما باشد؛ چراکه این امور یقینا جزو اموری است که حضرت به آنها توجه دارند.