چکیده:
یکی از عوامل اساسی کاهش باروری به سطح پایین و بسیار پایین، تأخیر در ازدواج و فرزندآوری است. هدف اساسی این مقاله، بررسی عوامل مؤثر بر فاصله بین ازدواج تا تولد اولین فرزند در شهر تهران با استفاده از مدلهای سابقه رخداد وقایع است. حجم نمونه، 456 زن ازدواجکرده 49-15 ساله شهر تهران است. بهمنظور برآورد فاصله بین ازدواج تا تولد اول، از روش کاپلان مایر و برای شناسایی عوامل مؤثر بر آن، از مدل بقای لوگ لوجستیک با شکنندگی مشترک گاما استفاده شده است. نتایج نشان میدهد، میانه فاصله ازدواج تا تولد فرزند اول، 33 ماه است. تأخیر در انتقال به مادری، از ویژگیهای کوهورتهای ازدواجی اخیر است. فاصله تولد اول برای زنان با تحصیلات دیپلم و کمتر (765/0=TR) نسبت به تحصیلات دانشگاهی، کوتاهتر است. زنانی که در سن بالاتری ازدواج کردهاند، در فاصله کوتاهتری، فرزند اول خود را بهدنیا آوردهاند. زنان شاغل در فاصله طولانیتری فرزند اول خود را بهدنیا آوردهاند (301/1=TR). بهطور کلی زمانبندی موالید، با سایر حوزههای زندگی از جمله وضعیت شغلی و تحصیلی زنان پیوند دارد. ایجاد زمینهای برای هماهنگی بین اشتغال، تحصیل و فرزندآوری تأثیر عمدهای در برنامهریزی صحیح برای طرحهای افزایش جمعیت و تسهیل ایدهآلهای باروری زوجین خواهد داشت.
Postponement of childbearing is one of the main factors in reducing fertility to low and very low levels. This paper aimed to determine the effective factors on first birth interval in Tehran using event history models. The sample comprised of 456 married women aged 15-49 years old in Tehran city. The Kaplan-Meier test was used to estimate the first birth interval. The gamma shared frailty distributions with log logistic model was employed to analyze its determinants. The results showed the median first birth interval to be 33 months. Postponement of childbearing was a feature of recent marital cohorts. First birth interval was shorter for women with a diploma and less (TR= 0.746) than for women with a college education. Employed women gave birth to their first child longer than other women (TR= 1.31). Women who married at an older age gave birth to their first child in a shorter interval compared to younger women. In general, birth timing is related to other areas of life, including women's employment and educational status. Creating a platform for coordination between employment, education, and childbearing will have a major impact on pro-natalist programs and facilitating couples' fertility ideals.
خلاصه ماشینی:
عوامل مؤثر بر فاصله ازدواج تا تولد اولين فرزند در شهر تهران با استفاده از 1 مدل هاي سابقه رخداد وقايع حجيه بيبي رازقينصرآباد، ميمنت حسينيچاوشي ، محمدجلال عباسيشوازي (تاريخ دريافت : ١٣٩٨/١٢/٢٧ تاريخ پذيرش : ١٣٩٩/٤/١٥) چکيده يکي از عوامل اساسي کاهش باروري به سطح پايين و بسيار پايين ، تأخير در ازدواج و فرزندآوري است .
هدف اساسي اين مقاله ، بررسي عوامل مؤثر بر فاصله بين ازدواج تا تولد اولين فرزند در شهر تهران با استفاده از مدل هاي سابقه رخداد وقايع است .
Demographic Health Research (DHS) فاصله سه سال از ازدواج به اولين تولد ميرسند، کمتر از دهه هاي قبل است .
باقري و سعادتي (١٣٩٨) در مطالعه اي نشان دادند متوسط فاصله ازدواج تا تولد اول در شهر تهران ٣٨ ماه است و متغيرهاي دوره تقويمي، وضع فعاليت و منطقه سکونت ، تأثير معنيداري روي اين فاصله دارد.
اين يافته ها با نتايج ساير مطالعات از جمله مطالعه عباسيشوازي و رازقينصرآباد (١٣٨٩) مک دونالد و همکارانش (٢٠١٥) و باقري و سعادتي (١٣٩٨) همسو است و زناني که در دو دهه اخير ازدواج ميکنند و در معرض فرزندآوري قرار ميگيرند، نسبت به دوره هاي قديميتر تأخير بيشتري را در تولد اول تجربه کرده اند.
(1999), Applied Survival Analysis, John Wiley, New York.
Hirschman, C, (1985) "Pre, Premarital Socioeconomic Roles and the Timing of Family formation: A Comparative Study of five Asian Societies", Demography 22: 35-60.