چکیده:
هدف این پژوهش، تعیین رابطه تابآوری و خودمهارگری با بخشودگی بین فردی و کیفیت زندگی همسران شهدای استان البرز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی به شیوه همبستگی و جامعه آماری آن کلیه همسران شهدای استان البرز در سال 139۶ - 139۵ به تعداد 2000 نفر بود. به همین منظور 120 نفر بر اساس جدول مورگان به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای تابآوری کونور و دیویدسون، خودمهارگری تانجنی، بخشودگی بین فردی و کیفیت زندگی استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. بخشودگی بین فردی و کیفیت زندگی بهعنوان متغیرهای ملاک و تابآوری و خودمهارگری بهعنوان متغیر پیشبین وارد معادله رگرسیون و بهصورت همزمان تحلیل شد. یافتهها نشان داد بین تابآوری و خودمهارگری با کیفیت زندگی و بخشودگی بین فردی همسران شهدا رابطه وجود دارد. نتایج نشان داد با آموزش تابآوری و خودمهارگری، کیفیت زندگی و بخشودگی بین فردی همسران شهدا ارتقا مییابد.
The purpose of this study was to predict psychological hardiness based on religious beliefs and attributional styles of married women. This was a descriptive correlational study. The statistical population of this study was all married women in district five of Tehran. The sample consists of 85 people who were selected through simple random sampling. The Hardiness Questionnaire (Kobasa, 1979), the Seligman et al. (1983) attributional styles questionnaire, and the Allport and Ross’s Religious Orientation Questionnaire (1976) were used. Using multivariate regression analysis, data were analyzed by the SPSS software. Study findings showed that general/specific style and intrinsic and extrinsic religious orientations could predict psychological hardiness while stable/unstable and internal and external styles could not. The strongest predictor of psychological hardiness is intrinsic religious orientation. It can be concluded that general/specific attributional style, along with intrinsic and extrinsic religious orientations, can influence the psychological hardiness of married women.
خلاصه ماشینی:
ابزارهـاي پـژوهش ، پرسـش نامه هاي تـاب آوري کونـور١ و ديويدسـون ٢ (۲۰۰۳)، خودمهـارگري تانجني ٣ (۲۰۰۴)، بخشودگي بين فردي (۱۳۸۴) و کيفيت زندگي (۱۹۸۹) بود.
بر اساس اين نتايج ميزان F مشاهده شده معنادار اسـت و ٢٤ درصـد واريـانس مربـوط بـه تـاب آوري و خودمهـارگري به وسيله کيفيت زندگي و بخشودگي بين فردي را به صورت معنـادار تبيـين مـيکنـد.
نتـايج پـژوهش حاضر نشان داد که بين متغيرهاي تاب آوري با کيفيت زندگي و خودمهارگري همسران شـهدا رابطـه وجود دارد، با توجه به نتيجه فوق بايد گفـت کـه انتظـار مـي رود بـا آمـوزش مهارت هـاي زنـدگي ، بخشودگي را تا حدودي در اين افراد دروني کرد.
در تبيين فرضيه اول ، نتايج تحليل رگرسيون نشان مي دهد بين ميزان تاب آوري و بخشودگي بـين فردي رابطه وجود دارد.
نتايج فوق نشان داد که بين دو متغير رابطـه وجـود دارد، توانـايي تـاب آوري و بخشودگي در برقراري رابطه با يکديگر، راهبرد مهمي است کـه همسـران شـهدا را قـادر مـي سـازد موقعيت هاي مشکل آفرين زندگي روزمره و تأثير هيجاني منفي آن ها را به خوبي مهار کننـد و از ايـن طريق تنيدگي روان شناختي را کاهش دهند.
در تبيين فرضيه دوم ، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد بين تاب آوري و کيفيت زندگي رابطه مثبت ۱۰۵ وجود دارد.
Relationships between quality of life, spiritual well - being, and psychological adjustment styles for people living with leukaemia: An exploratory study.